Tijdens de derde dag van ons Russisch avontuur(klik hier voor deel 1 en deel 2 vind je achter deze link) moeten we ons verplaatsen van Kazan, de hoofdstad van de republiek Tatarstan, naar Nizhny Novgorod. De eerste staat achtste op de lijst met grote Russische steden met ruwweg 1,1 miljoen inwoners, de tweede zelfs vierde met 1,3 miljoen zielen. Het lijkt erop dat we stilaan de beschaving inhalen. Nizhny heet zelfs het IT-centrum van Rusland te zijn... En toch valt op dat tussen beide grootsteden het wegdek telkens weer achteruit gaat (of botweg achterwege blijft) en het decor bij tijden middeleeuws aandoet...
Maar we starten 406km eerder, in Kazan. Een stad met een groot historisch centrum dat op de UNESCO-lijst met werelderfgoed prijkt. Met restanten die teruggaan tot de achtste eeuw en blikvangers uit de vijftiende en zestiende eeuw. Het Kremlin dateert uit die periode en werd door de beroemde Russische architecten Yakovlev en Shirjay opgericht in opdracht van Ivan De Verschrikkelijke. Toen het af was bleek die zo tevreden met het resultaat dat hij de architect meteen de ogen liet uitsteken. Een middeleeuwse vorm van een exclusiviteitscontract...
Met amper 406km te gaan en ruim 8u om de klus te klaren is de meest ontspannende rit van deze roadtrip ook het ideale moment om een eerste balans over de F-Cell Mercedes B-Klasse op te maken. Mercedes belooft immers prestaties die overeen komen met die van een tweeliter atmosferische benzinemotor. Iets wat vooral gebaseerd is op een vermogen van 136pk en een trekkracht van 280Nm. Op papier blijken die cijfers te kloppen, maar omdat de aandrijving hier voorzien wordt door een elektromotor (gevoed door een brandstofcel op waterstof) is het karakter toch enigszins anders. Het koppel is bijvoorbeeld beschikbaar zodra de auto in beweging wordt gezet. Dat betekent dat de B-Klasse bijzonder vlot uit de startblokken schiet en dat je als bestuurder in stadsverkeer over een grote acceleratiereserve beschikt. Bij snelheden vanaf 80km/u krijgt de B echter wat last van z'n hoge gewicht en afkalvende koppelkromme. De waterstofinstallatie zorgt er immers voor dat het model enkele honderden kilo's meer weegt dan een standaardmodel. De ingenieurs doen dat af als een detail, maar mede daardoor is de B-Klasse op snelheid wat aan de tamme kant. Iets wat overigens een pak minder zou opvallen, moest hij bij lage snelheden niet zo fluks uit de hoek komen. De stilte is echter het aspect dat tijdens deze 2.000km lange reis het meeste indruk maakt. Zoals elke elektrische auto, beperkt de B-Klasse zich tot wat gezoem op de achtergrond. Als je na vier dagen in een S-Klasse wordt geduwd, vraag je je af waarom die zoveel geluid produceert.
Mercedes is vast van plan over hooguit 5 jaar een elektrische auto op waterstof op de markt te brengen. Of dat ook een B-Klasse wordt, is nog lang niet zeker. Onder meer omdat Mercedes bij de nieuwe generatie afstapt van de sandwich-constructie met een dubbele vloer. Die is handig omdat daar in dit geval de waterstoftanks, de accu en de regeleenheden in passen terwijl de plaats van de motor wordt ingenomen de door de elektrische aandrijfeenheid. De hele installatie kost op die manier geen millimeter interieurruimte. Ook hier is dat volgens de ingenieurs slechts een detail. "Alleen een kwestie van packaging", klinkt het.
