Citroën heeft een heus modellenoffensief gelanceerd. Op korte tijd zijn de verkoopskanonnen Picasso en C5 vervangen. Of liever; in het eerste geval is de nieuwe C4 Picasso in het gamma komen postvatten boven de Xsara Picasso, die nog even uitbolt als prijskraker. Dat lijkt een goede strategie, want nu het tijd is om de in 1996 gelanceerde Berlingo af te lossen, doopt Citroën de eerste generatie om tot ‘First'. In het bestelwagengamma, dat voor Citroën zeer belangrijk is, levert de nieuwe verschuiving het merk een uitzonderlijke marktdekking op. Het gamma strekt nu van Nemo (met ruimte voor 1 europalet), over Berlingo First, Berlingo (met nu ruimte voor 2 europalets en desgewenst met vooraan een bank voor drie personen -een primeur in z'n segment-), Jumpy en Jumper.

Maar wij concentreren ons vooral op de personenwagenuitvoering van de Berlingo. In dat segment mag de nieuweling zich overigens aan een uitdaging verwachten. Niet alleen omdat hij moet opboksen tegen een fonkelnieuwe Renault Kangoo, de Opel Combo Tour, VW Caddy of tweelingbroer Peugeot Tepee (Partner). Evenzeer omdat hij de eerste generatie moet doen vergeten. En die was bijzonder ruim, reed verrassend goed en was aantrekkelijk geprijsd. Het model sprak dan ook vooral gezinnen en personen aan die hun Berlingo zeer multifunctioneel gebruikten en dat moet met de nieuwe berlingo zo blijven. Hij is groter, niet alleen aan de buitenzijde (de lengte gaat 24cm in de plus en de laadcapaciteit stijgt met 300l). Hij is ook meer volwassen. Het ganse concept schurkt dichter bij dat van een ‘volwaardige' monovolume aan. Er werden inspanningen verricht om het uiterlijk aan die roeping aan te passen. Daardoor wekt de nieuweling minder het gevoel van een aangepaste besteller op. En praktisch is hij zeker. De achterbank kan opklappen, de rechter voorzetel doet desnoods hetzelfde en bergruimte is er werkelijk in overvloed. Ruime portierbakken, in de middentunnel, het dashboard, onder de vloer en in sommige versies zelfs tegen het dak. De Modutop-uitvoering, die ook al in de eerste editie bestond, heeft bijvoorbeeld glazen dakpanelen en opbergkoffers tegen het dak. En Citroën voorziet ook de mogelijkheid om beugels te monteren. Zo kan je binnenin skimateriaal, vishengels, de planken voor weekendklusjes... transporteren boven de hoofden van de inzittenden.

In het interieur doet de Berlingo volwassen aan. Het is duidelijk dat het merk inspanningen verrichte om de kwaliteit en de afwerking naar een hoger plan te tillen. Dat de boordplank niet meteen een toonbeeld van fantasie is, stoorde ons niet. Het instrumentarium volwaardig, goed afleesbaar en verzorgd. Over het zitmeubilair niets dan lof, ook achteraan trouwens. Daar zorgen ruim 60cm brede schuifdeuren (aan weerszijden van het voertuig) ook voor een goede toegankelijkheid. De veiligheidsuitrusting werd uitgebreid. Elke zitplaats beschikt over driepuntsgordels en vooraan worden vier airbags gemonteerd. 2 extra plofkussens zijn tegen betaling beschikbaar, behalve op de instapversies. De elektronische regeldoos omvat steeds ABS en stabiliteitscontrole is eveneens optioneel. In een dergelijk familie-georiënteerd model mochten ISOFIX bevestigingspunten voor kinderzitjes uiteraard niet ontbreken.

De Berlingo leent het onderstel van de C4 Picasso, wat voor een groot deel z'n toegenomen breedte verklaart. Het bredere spoor wordt ten opzichte van de eerste generatie gecombineerd met stuggere veren en -vooral- dikkere antirolstangen. Die houden de hoge koets in de bochten aangenaam vlak. De keerzijde van de medaille is wel de filtering van kleine oneffenheden er daardoor op achteruit gaat. Al bij al is de Berlingo comfortabel, ook voor de oren, want de krachtbronnen worden beter afgeschermd. Ondanks z'n grote belaadbaarheid, reageert de achtertrein nooit springerig, wat niet van alle concurrenten beweerd kan worden. Het motorenpalet legt de nadruk op de dieselversies, wat begrijpelijk is. De 1.6i benzine is de enige optie voor wie allergisch is aan oliestokers. Die bestaat in versies met 90 en 110pk. Dieselrijders krijgen de 1.6 HDi in hun maag gespietst, in drie vermogensversies; 75, 90 of 110pk rijk. We kozen bij deze eerste test voor de gulden middenweg. Die 90 paarden kan je, met enig gewicht aan boord en in een heuvelachtig landschap, overigens goed gebruiken. Je kan perfect schakellui rijden, maar als je het onderste uit de kan wil, moet je stevig met die niet al te modern (maar wel correct) aanvoelende vijfbak goochelen. Bij autostradesnelheden draait de centrale evenwel zeer rustig. Het weggdrag is correct, zij het minder levendig dan voorheen. En omdat de Berlingo ook fors zwaarder werd, verwachtten we geen zuinigheidsrecords. Dat laatste zullen we tijdens een uitgebreide test verifiëren. Dan resten ons enkel nog de prijzen... De instapper (1.6i) is er vanaf € 14.450. Dat is overigens slechts € 5 meer dan de bestelwagen. Dieselen kan vanaf € 15.300.