De zelfontbrander tussen de voorwielen van deze Mazda komt eigenlijk uit de rekken van PSA (hij is door Peugeot-Citroën samen met Ford ontwikkeld). De compacte vierpitter beschikt over een turbocompressor met intercooler en krijgt de brandstof rechtstreeks in de cilinders geïnjecteerd door een gemeenschappelijke inspuitbuis (common-rail). Een krachtpatser is het niet. Het blok levert 68 pk bij 4.000 t/min en raapt bij 2.000t/min 160Nm trekkracht samen. Het is gepaard aan een correct schakelende vijfbak. Het onderstel is een erfenis van z'n voorganger, met een onafhankelijke voortrein en een vervormbare dwarstraverse achter. Mazda zorgt voor een relatief stugge afstelling met stabilisatorstangen om schommelingen in te dijken. De achtertrein reageert bij tijden droog, maar immer efficiënt. En de elektrische stuurbekrachtiging is voldoende direct om een vleugje stuurgenot op te wekken. Met dank aan z'n bescheiden leeggewicht...
Als je alleen maar stuurt, houdt deze potig aangeklede Mazda de schijn op. Want geholpen door z'n brede rubber lust hij het betere bochtenwerk wel. De prestaties kunnen al dat uiterlijk vertoon echter niet inlossen. Een sprinttijd van 15,5 tellen is correct en voldoende om vlot met de massa mee te kunnen. Niets meer. En ook de topsnelheid van 162km/u gooit geen grote ogen. En onze testwagen haalde die pas na (zeer) lang aandringen. Neen, als de diesel kwaliteiten heeft dan liggen die elders. In het verbruik bijvoorbeeld. Een verbruiksgemiddelde van 4,3l/100km is best zuinig. En ook in de praktijk toont de 2 zich een goede leerling. Als je je geen Schumacher waant, moet het met vijf liter lukken.
