Vorige maand wisten we u al onze eerste indrukken van de Suzuki Splash voor te schotelen. Ditmaal is het beurt aan de Opel Agila, die technisch identiek is en zich uitsluitend uiterlijk van het Japanse donormodel moet onderscheiden. En net als bij het hoekige doosje dat de Agila tot heden was, beperkt het verschil zich toch tot accenten. Opel legt er evenwel graag de nadruk op, al was het omdat deze nieuweling er in z'n segment wel mag wezen. Hij is 1,68m breed, 3,71m lang en 1,59m hoog. De afmetingen zijn dan wel toegenomen, de hoogte is wat gekrompen. Dat zorgt uiteraard voor een modernere voetdruk, die bovendien door het lijnenspel nog wat wordt benadrukt. Boogjes boven de wielkasten zorgen daarvoor bijvoorbeeld. Opel nam de vrijheid het smoelwerk aan te passen met nieuwe koplampen met grote ronde lenzen, een andere grille en een aangepaste bumper. De motorkap en kofferklep zijn eveneens gewijzigd. Ze hebben een centrale vouwlijn die kenmerkend is voor moderne Opel-producten.

Het interieur is helemaal bij de tijd, onder meer dankzij de ergonomisch gunstige positie van de versnellingshendel - bovenaan de middentunnel. Het instrumentarium is geheel rond een ronde klok geschikt. De aanpassingen van Opel beperken zich hier wat vrijheid op vlak van aankleding. Zo strooit het merk op verzoek wat kleur in de boordplank en de zetelbekleding. Het plaatsaanbod vooraan is uitzonderlijk goed, dankzij de hoge opstelling van het zitmeubilair. Achteraan heb je in de hoogte ruimte zat, meer dan voldoende plaats onder de zetels om je voeten te parkeren. Alleen in de breedte ben je beperkt. Het lijkt ons daardoor weinig waarschijnlijk dat drie volwassenen die met plezier zullen bevolken. Opel had tijdens de presentatie de mond vol over z'n Flex-filosofie, met grensverleggende interieurconcepten (à la Signum, Meriva en Zafira). Maar in de Agila gaat die vlieger toch niet op. De kofferinhoud is met 178l niet ruim te noemen en Suzuki heeft het niet zo begrepen op verschuifbaar zitmeubilair. De achterbank zit dus gewoon vast. Ze is gelukkig wel in twee delen neerklapbaar en het resultaat is een vlakke laadvloer. Om dat nu baanbrekend te noemen...

De Agila is met drie motoren leverbaar; een 1.0l en 1.2l benzine en een 1.3l diesel. De eerste doet het met drie cilinders, de rest heeft er telkens vier. In ons land gaat de keuze traditioneel tussen de grootste benzine, goed voor 86pk en 114Nm, en de diesel die 75pk en 190Nm levert, maar in tegenstelling tot Suzuki biedt Opel de instapper hier wel aan. De 1.2 benzine is overigens reeds verrassend vinnig met een sprinttijd van 12,3 tellen en strijdlustig karakter. De diesel laat z'n soepele en vergevingsgezinde inborst bovendrijven, maar is op papier minder fluks. Hij heeft 13,9 tellen nodig voor de accelleratie tot 100km/u. Die laatste draait overigens ook op de autostrade rustig waardoor we hem zelfs voor langere afstanden geschikt achten. Met beide krachtcentrale voelt de Agila meer levendig aan dan hij in feite is, en dat telt als pluspunt. De remmen, stuurinrichting en het weggedrag zijn zoals je van een moderne auto uit dit segment verwacht. Het weggedrag is goed voorspelbaar en heeft uiteraard een onderstuurd karakter. De 1.0 wisselt van eigenaar vanaf € 10.545, voor de 1.2 is dat € 11.145 en de diesel kost ten minste € 13.945.