Door het niet onaanzienlijke prijskaartje van de nieuwste C-generatie zijn onze eisen als het op afwerking en materiaalkeuze aankomt, nog wat de hoogte ingeschoten. Maar Mercedes stelt niet teleur. Het ons voorgeschotelde kleurenpalet was niet frivool, maar dat is een keuze die je dankzij de lange optielijsten zelf in de hand hebt. De rijhouding is uit de kunst. Het stuurwiel is meer dan voldoende instelbaar in zowel hoogte als diepte. Het zitmeubilair combineert een goede zijdelingse steun met zitcomfort dat uren aanhoudt vooraleer vermoeidheid optreedt. En dan is er nog de bediening, die in ons geval uitgebreid werd met het COMAND-systeem dat onder meer de bij BMW ‘geleende' centrale draaiknop op de middentunnel omvat. En als bij concurrent BMW vinden we de bediening (ook al is die verschillend) zonder meer voortreffelijk. Alleen staat de draaiknop wat te ver naar achter. De berline die we eerder aan de tand voelden had last van parasietreacties in het stuurwiel. Exemplarisch zo blijkt, want bij dit nieuwe exemplaar was daarvan niets te merken.

Het plaatsaanbod gold als één van de mindere punten van de vorige generatie. En als u werkelijk elke centimeter uit uw budget wil persen, dan bent u beter af met de Vectra's en Mondeo's van deze wereld. Dat betekent evenwel niet dat je echt te klagen hebt. Het grootste knelpunt was de beenruimte achteraan. Die kwalificeert als voldoende maar is nog steeds niet riant.

Zoals het een break betaamt, is de koffer bijzonder gelijkmatig vormgegeven. Mercedes biedt daarnaast nog een aantal opties aan die de belaadbaarheid en het comfort ten goede komen. Er is een systeem om de bagageruimte in te delen, een bagagenet is leverbaar en de kofferklep wordt op verzoek elektrisch geopend en gesloten. Het laadvolume bedraagt 485 liter, uitbreidbaar tot maximaal 1.500 liter als je tot aan het dak laadt en de achterbank plat legt. Dat laatste kan overigens altijd, terwijl die functie bij de berline op een optie is.