Mercedes laat geen kans onbenut om te scoren met de derde generatie C-Klasse. Zo kan je kiezen uit de afwerkingsversies Classic, Elegance en Avantgarde en krijg je voor die prijs niet alleen een verschillende aankleding, maar ook aangepast smoelwerk. Het interieur is ruimer en praktischer, de materiaalkeuze is onberispelijk en er zijn geen ergonomische missers te melden. De break werd bovendien een stuk functioneler dan z'n voorganger. Niet alleen opent de kofferklep laag en breed (desgewenst elektrisch geassisteerd) - ze is ook weer verticaler dan voorheen. Dat komt de belaadbaarheid ten goede. Een neerklapbare achterbank is -in tegenstelling tot de berline- wel standaard op de break. Daardoor breidt je het laadvolume desgewenst uit van 485 tot 1.500l. Het plaatsaanbod ging er ook voor de inzittenden op vooruit, dankzij een grotere wielbasis, maar veel breaks uit de hogere middenklasse (à la Mondeo) doen nog steeds beter.
De veiligheidsuitrusting omvat een schier eindeloze reeks elektronische snufjes en solide en uitgebreide passieve oplossingen. Van het onderstel zijn we nog het meest onder de indruk. Dat kan duidelijk meer aan dan de C 220 CDI er met z'n 163pk en 400Nm op loslaat. De prestaties zijn meer dan aardig; de sprint kan in 8,8 tellen, de topsnelheid bedraagt 220km/u en het testverbruik bleef steken op 9,0l/100km. De vijftrapsautomaat kon ons niet bekoren in de C 200 Kompressor (zie Auto55.be-archief), maar in combinatie met deze diesel werkt hij uitstekend.
De prijs is wel een struikelblok. Omdat de break nog eens € 2.300 meer kost dan de berline, tikt de goedkoopste diesel (C 200 CDI) af op € 32.912. De optielijst is naar goede gewoonte lang en prijzig. Zo loopt de totaalprijs van het testmodel op tot € 56.200. Dat is meer dan voor een vergelijkbare BMW 3-Reeks of Audi A4. Ga je leasen, dan klopt bovenstaande analyse niet noodzakelijk. Mercedes heeft de inruilwaarde van z'n modellen immers goed onder controle.
