BMW heeft doorheen de M3-generaties altijd gewijfeld tussen een discrete en een bombastische stijl, met uitersten in de twee richtingen. Maar de meeste wijzigingen zijn steeds ingegeven door functionele eigenschappen. Zo klieven de buitenspiegels van dit exemplaar beter door de lucht. De bult op de motorkap is nodig om de V8 te huisvesten en de M-modellen zijn altijd al wat breder geweest op de heupen, omdat een groter spoor nu eenmaal een beter bochtengedrag in de hand werkt. Het met koolstofvezel versterkte dak, 5kg lichter dan een conventioneel stalen exemplaar, is briljant omdat het voortvloeit uit een bijna obsessieve drang naar een lager zwaartepunt. Leuk ook dat deze M het kan stellen zonder opzichtige koffervleugel. Een discreet latje volstaat.

Dat deze M3 toch niet de meest bescheiden verschijning is, heeft veel te maken met z'n bumperschilden. Die zijn een beetje barok, maar in het geval van onze testwagen zwakt de conservatieve koetswerktint één en ander weer af.