In het interieur lijkt alles bij het oude te blijven. Toch is dat slechts op het eerste zicht zo. Het recept werd immers op tal van punten bijgestuurd. De centrale tellerplaat werd nog groter, maar omdat ze eigenlijk niet zo praktisch is, afficheert de toerenteller (die wel recht voor de bestuurder zit) nu ook de snelheid. Het scherm van de audio-installatie is voortaan in de snelheidsmeter geïntegreerd en de groepering van de verschillende toetsen en karakteristieke tuimelschakelaars is logischer. Alleen met de volumebediening van de radio hadden we het soms moeilijk. Na verloop van tijd went dat wel.
Het plaatsaanbod vooraan gaat er nauwelijks op vooruit. Toch heb je over het comfort niet te klagen. De zitpositie is zeer bevredigend en het kleine stuurtje ligt bijzonder goed in de hand. Inzittenden die voor de achterbank kozen, werden door Mini steeds stiefmoederlijk behandeld. Een euvel dat de Clubman grotendeels corrigeert. Er is 8 centimeter meer beenruimte voorradig en dat is voor zo'n klein autootje een zeer groot verschil. Dat wil niet zeggen dat de Clubman ons geprefereerde vervoermiddel zou zijn tijdens lange ritten. Het blijft per slot van rekening een ‘Mini'. Dat de achterbank voor mensen met een normale fysiologie quasi onbereikbaar is, klopt niet langer. De Clubman heeft aan de rechterzijde (niet toevallig de kant van het voetpad) immers een extra portier. Dat kleine deurtje opent naar achteren. Omdat Mini er de B-stijl vergat, bekom je een meer dan acceptabele toegang tot de leefruimte achteraan. Dat is nou leuk en praktisch...
Mini investeerde eveneens in nieuwe materialen. Die ogen degelijker, al is ons onduidelijk of het spook van de gebrekkige materiaalkeuze daarmee de wereld uit is. Op een slecht wegdek produceerde ons testexemplaar immers een heel arsenaal parasietgeluiden. Iets wat we zelfs zonder het gepeperde prijskaartje van dit model in het achterhoofd moeilijk verteerbaar zouden vinden. Geluid is overigens Mini's beste punt niet. De geluidsinstallatie presteert maar matig (de luidsprekers spelen de middentonen gewoon kwijt) en de rij- en rolgeluiden zijn prominent aanwezig. Marathonritten zijn dan ook vermoeiend. Mini's grootste kracht zit in z'n weergalloze stijl, z'n personaliseringsmogelijkheden en de zin voor detail. Al loopt ook daar af en toe wat fout. We vallen wel voor de chocoladekleur van onze Clubman, maar als de deurpanelen in die tint zijn uitgevoerd, dan hoort dat ook voor de boordplank het geval te zijn.
