Citroën boert goed in het compacte kernsegment. Het merk is er met vier modellen actief -C1, C2, C3 en C3 Pluriël-, wat in schril contrast staat met het éne voertuig (de Saxo) van enkele jaren geleden. De Fransen hebben ook brokken gemaakt want ze halen in Europa een segmentaandeel van niet minder dan 34%. Van de C3 werden in West-Europa in 2004 liefst 267.000 stuks ingeschreven. Dat maakt hem de best verkochte 5-deurs van z’n segment. Nog steeds binnen hetzelfde marktdeel stijgt de vraag naar dieselmotoren gestaag. Vandaar dat Citroën besliste de C3 op de nieuwe 110pk sterke 1.6l HDi te trakteren. Het aanbod bestaat daardoor uit drie oliestokers; een 1.4 met 70 , een versie met 92pk (nu ook een 1.6) en de nieuweling. Om dezelfde reden ziet de C1 overigens ook een tot 55pk teruggeschroefde diesel aan z’n gamma toegevoegd.

De 1.6HDi verscheen in februari 2004 in het Citroën-gamma en was al te krijgen op de C4, C5 en Xsara Picasso. De krachtbron ontwikkelt 110pk bij 4.000t/min en 240Nm koppel bij 1.750t/min. Een overboost functie levert tijdelijk 20Nm extra. Citroën koppelt het blok aan een vijfbak. De combinatie haalt 100km/u in 9,5 tellen en is in staat een topsnelheid van 190km/u te halen. Overtuigen doet de krachtbron vooral in de hernemingen. Bij voorkeur worden die vanaf omwentelingssnelheden van 2.000t/min of meer aangevangen. Daaronder heeft de C3 aan het koppel alleen niet voldoende. De tussensprint van 60 naar 90 neemt slechts 5,2 tellen in beslag. Van 80 naar 120 in vierde gaat in 7,8 tellen. Daarbij valt op dat de C3 zich niet als een echte sportieveling gedraagt. De reacties zijn dociel en het vermogensverloop voldoende gradueel om het comfort niet aan te tasten. Ondanks het vermogen is dit dus geen brutale diesel-GTI. Wie zich tijdens de gemengde cyclus gedraagt, hoort met amper 4,5l 100km ver te komen.

De opfrisbeurt levert de C3 nieuwe bumpers, een andere grille en lichtunits met helder afdekglas achteraan op. Toch gebruikt Citroën de verjongingskuur om wat kritiek van het eerste uur op de binneninrichting weg te werken. Zo zijn de grijze plastics met het hoge Tupperware-gehalte vervangen door een donkergrijze kunststof die beduidend beter oogt. De deurpanelen zijn hertekend, de middenconsole krijgt aangepaste bedieningselementen en het centrale medaillon wordt met een zilverkleurige sierrand afgeboord. Het instrumentarium was voorheen moeilijk afleesbaar, maar die kritiek wordt gesmoord door een groter LCD-scherm en een verbeterde toerenteller (die er nog steeds als een wijzer op een weegschaal uitziet). Voeg daar nog nieuwe stoffen bij en je weet dat het model, in positieve zin weliswaar, niet meer is wat het geweest is. De zithouding is zo goed als optimaal dankzij een hoogte- en diepteverstelling van het stuurwiel. Erg belangrijk ook dat al deze wijzigingen ook gelden voor de C2 en C3 Pluriël die het platform delen. Citroën wisselt de interieurpanelen immers onderling uit.

Van de C3 hebben we altijd gevonden dat het weggedrag wat subtiliteit miste. Citroën moet dat ook gemerkt hebben want het onderstel werd grondig herzien. Structurele wijzigingen zijn er niet, maar met een gezonde architectuur was dat niet nodig. Het zijn de elastische delen die werden geëvalueerd; de veren vooraan zijn flexibeler, de antirolstangen werden afhankelijk van de versie dikker of juist dunner (achteraan), de triangelstootblokken zijn stijver en de achterdwarsbalk een millimeter dikker (5 in plaats van 4mm). De bekrachtiging van de variabele stuurbekrachtiging is herzien en dan krijgen sommige versies nog andere wielen en banden. Hoewel de meerderheid van de elementen stijver werd, kan je niet zeggen dat het comfort voelbaar achteruit ging. Integendeel; het veergedrag is homogener en vooral de voortrein reageert gecontroleerder en minder droog op kleine oneffenheden als dwarsrichels. De krachten worden ook beter van het stuur geïsoleerd. De dikke antirolstangen en de aangepaste bekrachtiging zorgen voor snedige reacties op de stuurinput. Het weggedrag is voelbaar volwassener geworden.

De C3 staat in de catalogus vanaf € 11.950 voor de 1.1i benzine. De goedkoopste diesel wisselt vanaf € 13.800 van eigenaar. Voor de 1.6HDi met 92pk moet je ten minste € 17.650 ophoesten. De 110pk sterke variant die we aan de tand voelden bestaat enkel in de sportief en rijkelijk aangeklede VTR-versie. Die neemt met € 18.950 toch een behoorlijke hap uit het budget.