Mazda verbaasde zowat elke autoliefhebber toen het in 1989 de MX5 – alias ‘Miata’ voor de Amerikanen – introduceerde. De Japanners vonden het ‘roadsterconcept’ opnieuw uit, een plezierformule op vier welen, waarvan lange tijd enkel de Britten het recept kenden. In de voorbije 16 jaar wisten twee generaties MX5 ruim 725.000 kopers te overtuigen, een prestatie waarmee Mazda zich een vermelding in het ‘Guiness Book of Records’ verzekerde.

Wie de derde generatie aankijkt, weet meteen dat het om een MX5 gaat. Gebrek aan inspiratie? Helemaal niet, want 320 schetsen, 7 schaalmodellen op 1/4e grootte en 3 presentatiemodellen op ware grootte gingen vooraf aan het uiteindelijke ‘nieuwe’ beeld. Dat hij zo herkenbaar is, is vanzelfsprekend gewild. Toch zijn er tal van nieuwe elementen, al was het maar de ovaalvormige doorsnede van de koets, die 89 mm meer binnenbreedte oplevert, of de 65 mm langere wielbasis die niet alleen het rijcomfort verhoogt, maar vooral positief gesmaakt zal worden door grotere bestuurders, die voorheen moesten afhaken wegens ‘te klein’. Toch is de nieuwe MX5 nog lang geen ruimtewonder - Dhr. Tetsuo Fujitomi, Deputy Program Manager voor dit MX5 project, leerde ons dat bij de ontwikkeling rekening werd gehouden met bestuurders tot 1,86 m – en dat uit zich zowel in een wat krappe bestuurdershabitat als in een tekort aan bergruimte in het interieur.

Gebleven is ook het kapmechanisme, of liever de afwezigheid van enige elektrische assistentie. Dat maakt dat men de MX5 in minder dan 6 seconden kan ‘ontbloten’, door de kap na het ontgrendelen gewoon achterover te gooien. De harde voorste ‘lamel’ (net als bij een Porsche!) zorgt voortaan voor een fatsoenlijke afdichting, zodat men niet langer met veel gesakker een sierkapje moet aanbrengen… Het Mazda ontwikkelingsteam ging bijzonder gedreven tewerk om het gewicht niet de hoogte te laten inschieten. De tweede generatie werd aanzienlijk zwaarder t.o.v. de eerste, maar nu ‘dikt’ de derde generatie slechts 10 kg aan. Aanzienlijke gewichtsbesparingen werden gerealiseerd bij voorste stabilisatorstang (4,3 > 1,6 kg), de luchtinlaat boven het motorblok (7 > 3,6 kg) en de driehoekige armen voor de ophanging vooraan (2,4 kg > 1,1 kg voor de bovenarm).

Door het gewicht van de wagen scherp in de gaten te houden, konden de motorvermogens ook relatief bescheiden blijven, waardoor de MX5 nog net als bij zijn lancering in 1989 het roadsterplezier bijzonder toegankelijk weet te houden. De nieuwe basismotor is een 1800 4-cilinder in lijn, goed voor 126 pk bij 6500 tr/min en een max. koppel van 167 Nm bij 4500 tr/min. Deze motor wordt gevolgd door een manuele 5-bak. Wie meer wil, kan de 2.0 4-cilinder aankruisen en wordt dan voor de keuze geplaatst of er een manuele 5- dan wel een 6-bak moet volgen. Beide motoren zijn uit aluminium en de versnellingsbakken worden bediend door een zalig kort pookknopje, dat zich gelukkig ook precies en vingervlug laat schakelen.

De Mazda MX5 distantieert zich gelukkig van een schijnvertoning en laat al bij de eerste kilometers voelen dat het ‘roadsterbloed’ hier correct stroomt. Wie zich genesteld heeft in de bestuurdersplaats, voelt de ‘handligging’ als sterke troef. Bijzonder aangenaam en ook typisch voor de MX5 is de plaatsing van de pook, die zo zit ingeplant, dat de handpalm er precies omheen sluit wanneer de onderarm gesteund wordt door de middentunnel. Het voelt als een logisch verlengstuk… Het stuur is niet te groot en heeft een velgdiameter die een stevige grip in de hand werkt. Enkel de hoogte is regelbaar. Hoewel we met onze 1,90 m nog graag wat extra centimeters ruimte hadden gekregen, zijn we erg enthousiast over formaat en opstelling van de pedalen, die voldoende bewegingsvrijheid laten om de rijeigenschappen met volle teugen te gaan genieten.

Starten gebeurt klassiek door de sleutel om te draaien. We kozen bewust voor de 1800 en daar kregen we geen spijt van. Hij laat een aangenaam geluid horen, zonder te overdrijven met een gekunsteld akoestisch charmeoffensief. Al vanaf 3000 tr/min laat hij voelen dat er leven in zit en vanaf dat toerental staat hij ook altijd paraat om levenslustig te reageren: bovenal vlot en soepel, nooit puntig of brutaal. De diepe zithouding en de relatief lange snoet voor de voorruit zorgen als vanzelf voor een opwindende kijk op het traject. De motorkap wijst de weg als een volleerde spoorzoeker; de weg naar vele kilometers onvertroebeld rijplezier. De wegligging is een lieve lust: speels genoeg, zonder echter verontrustend te worden voor wie geen ervaren slipspecialist is. Uitbreken kan de MX5, maar dat laat hij ook tijdig weten, zodat men zelf beslist hoe ver het speelplezier mag gaan. Overigens kan men er al stevig de zweep opleggen vooraleer de achtertrein zich gaat roeren. De souplesse van de 1.8 maakt het aaneenrijgen van bochten tot een feest.

De nieuwe MX5 laat zijn bestuurder opnieuw voelen wat autorijden is en dat is wat een rasechte roadster ook hoort te doen. Bovendien doet de 1.8 dat tegen een absoluut bloedeerlijke en onweerstaanbare prijs: 21.699 € voor de ‘Challenge’-uitvoering. We willen zeker niet beweren dat de 2.0 daar weinig bovenop zet, maar alle sensaties van een zuivere roadster wor-den perfect geboden door het basismodel. Wie zou twijfelen aan zoveel eenvoud, raden we aan de voor België tot 30 stuks beperkte ‘3rd Generation Limited’ te bestellen, dan hoeft men zichzelf nooit iets te verwijten. Snel bestellen, want het zou jammer zijn de volgende lente te moeten inrijden zonder…