Alfa introduceert voor de toch al niet meer okselfrisse 147 en de nog op de vorige 156 gebaseerde GT een nieuwe versie die luistert naar de naam ‘Q2’. Ze zijn beiden voorzien van de 150pk sterke 1.9 JTD-motor, gezegend met zes versnellingen en specifiek aangekleed. De 147 heeft een wat agressiever ogende grille, staat op zeventienduimers, heeft een dakvleugeltje en een verchroomde uitlaat. Binnenin vinden we nog meer sportieve accenten. Het instrumentarium combineert witte letters met een rode achtergrond, de grijze interieuraankleding wordt door rode stiksel bij elkaar gehouden en het pedalenstel bestaat uit aluminium. De GT wordt grosso modo op hetzelfde getrakteerd, maar staat op achtienduimsvelgen en ontbeert om evidente redenen een vleugeltje. Daarmee hebben we de visueel waarneembare redenen om vanaf eind december voor één van beide nieuwe versies te kiezen wel gehad.

Maar de kern van de Q2 is niet zichtbaar. De opsmuk is immers maar het bonusje. Q2 is Alfa’s middel om de cuore sportivo van la bella machina te reanimeren. Met een sportievere afstelling van de stabiliteitscontrole en een sportophanging ter ondersteuning van een differentieel op de vooras. De ingenieurs bij Alfa hebben immers en Torsen B-diff in de aangedreven voortrein gepuzzeld. Dat ging omdat de symmetrische structuur met boven elkaar liggende driehoeken de trillingen die dat veroorzaakt geheel absorbeert. Met een McPherson voortrein zou het stuurhuis hevig daveren. Op zich is de ingreep overigens ook niet nieuw: bij racewagens is het schering en inslag en er zijn zelfs een paar concurrenten die het toepassen - denken we onder meer aan de Ford Focus RS.

Het differentieel met gelimiteerde slip (automatisch blokkerend bij 35% in acceleratie en 25% in deceleratie) optimaliseert op een duidelijk voelbare wijze de tractie. Een Torsen B inverteert mechanisch de natuurlijke neiging van de aandrijving om de weg van de minste weerstand te kiezen en –dus- het vermogen naar het wiel met de minste grip te sturen. Bij de Q2-aandrijving gaat bijvoorbeeld tijdens het bochtenwerk aanzienlijk meer vermogen naar het buitenste voorwiel. Dat beperkt het onderstuur op haast spectaculaire wijze. In identieke omstandigheden kan een Q2-alfa 10km/u sneller door de bocht dan z’n evenknie zonder differentieel. En hoewel de sprint naar 100km/u in ideale omstandigheden geen sikkepit trager wordt afgehaspeld door een 147 of GT zonder Q2, zal dat in slechte omstandigheden (gladheid) of op een slecht wegdek (ongelijke grip) wel het geval zijn. Door die geoptimaliseerde tractie zijn de modellen ook veel minder gevoelig voor koersverstorende factoren als spoorvorming en diens meer… Een argument dat in ons land al behoorlijk steek houdt.

Toch vinden we de weerslag op het rijgevoel nog de grootste opsteker. Eindelijk een voorwielaandrijver die een beetje gretig de bocht induikt! Een stevige portie peper en zout voor het al niet smaakloze palet van beide schoonheden. Hoewel het effect zich beter laat voelen bij de 147 (hoger zwaartepunt, lagere rolweerstand) is het ook voor de GT een aanrader. Dolprettig dat Alfa z’n stabiliteitscontrole voldoende tolerant heeft gemaakt om de grenzen af te kunnen tasten. Spijtig dat het VDC zich niet in slaap laat wiegen. Een versie met defecte elektronica bleek op Alfa’s testterrein in Balocco immers een nog leukere speelkameraad. De GT kost in z’n Q2-uitvoering overigens € 29.940. Het prijskaartje is van de 147 Q2 is nog niet bekend, maar dat zal minimaal € 800 en maximaal € 1200 boven dat van de ‘gewone’ 147 met 150pk sterke JTD-krachtbron liggen.