De naamswijziging van het voormalige Daewoo naar Chevrolet en z'n opname in de schoot van General Motors doet de constructeur goed. Het huwelijk begint stilaan de eerste vruchten te baren, zoals de Chevrolet Captiva die grotendeels aan Duitse normen beantwoordt en eveneens als Opel Antara van de band loopt. En ook de modellijnen die werden overgenomen van de noodleidende Koreaanse constructeur boeren beter dan ooit tevoren, ook in ons land. En toch moest Chevrolet het met een grote handicap doen want het heeft geen diesels. Of liever, het hàd geen diesels. Het merk gaat nu in het offensief en lepelt in één adem een zelfontbrander onder de kap van de Lacetti, Nubira en Epica. Het belang daarvan mag niet onderschat worden: tot op heden was alleen topmodel Captiva (SUV) met een diesel leverbaar en die motor neemt in ons land 80% van de orders voor z'n rekening. De Belgische invoerder wil dit jaar zo'n honderd Lacetti, een kleine vierhonderd Nubira en nog een handvol Epica diesels aan de man brengen en dat zijn -in onze ogen- eerder bescheiden schattingen.

Hoewel de constructeur verschillende versies naar voren schuift (150 en binnenkort 127pk in de Captiva en Epica en 121pk voor de kleinere modellen), gaat het steeds om hetzelfde blok. Dat is een moderne common-rail tweeliter die door het Italiaanse VM Motori, een specialist ter zake, is ontwikkeld. Voor de Captiva en Epica is de longinhoud van dat blok geen belet. Integendeel, de concurrenten van de Captiva doen het doorgaans met motoren die zwaarder belast worden. Maar in de Lacetti en Nubira is een blok van 1,6l met vermogens van 90 tot 110pk eerder de norm. In ons land levert dat een hogere belastingsdruk op, terwijl -dat moet gezegd- de prestaties ook een stevige meevaller zijn. De Epica met 150pk rept zichzelf met z'n handgeroerde vijfbak naar 100km/u in 9,7 tellen en de Lacetti en Nubira doen er met hun 121 paarden slechts één tiende langer over. Daarmee blijven ze onder de 10 seconden-grens en beloven ze dynamisch te zijn. Alle modellen uit deze kennismaking vertonen een gezond weggedrag, maar -in tegenstelling tot de Captiva- is hun structuur niet meer okselfris. Dat wil zeggen dat het pookje wat rubberachtig aanvoelt, de besturing een beetje wazig is en je bij een sportieve rijstijl de remmen kan vermoeien. Alles evenwel met mate en gebalanceerd, waardoor het rijplezier er niet te veel onder te leiden heeft. Met 280Nm (Lacetti en Nubira) en 320Nm (Epica) verlopen de tussensprintjes fluks tot boven wettelijk toegelaten snelheden.

Eens op bedrijfstemperatuur blijft de diesel, die nochtans niet bijzonder goed werd ingekapseld, mooi op de achtergrond. En op nukkige reacties hebben we het blok ook al niet kunnen betrappen. De Nubira, Nubira Break (SW geheten) en Lacetti halen allen een top van 188km/u. Het verbruiksgemiddelde van de Nubira en Lacetti blijft -zo belooft de constructeur- beperkt tot 5,7l, zolang u maar niet probeert de topsnelheid te verifiëren. De Nubira SW vraagt zes liter rond en de grotere en zwaardere Epica heeft volgens de officiële cijfers slechts een deciliter meer nodig. Alle versies zijn behalve met de standaard handbediende vijfbak, ook met een automaat beschikbaar. Evenmin een topproduct, zonder de laatste toeters en bellen (wel met een sequentiële schakelmodus), maar voldoende alert en zacht om ons ook daarbij een positief gevoel te geven. Hou er wel rekening mee dat de automaat enkele extra liters diesel lust. Chevrolet is zichzelf zeer bewust van z'n rol als prijsbreker. Een functie die misschien niet sexy is, maar een groot evenwicht vergt. Toch vallen we niet meteen voorover van de prijzen. De Lacetti diesel kost minimaal € 17.199, de Nubira sedan is er vanaf € 18.099, de Epica kost € 23.149 en de Captiva met dieselmotor (127pk) start bij € 25.699. De uitzondering is de Nubira SW diesel. Die is er in een uitgeklede versie die het bijvoorbeeld zonder airco moet stellen, vanaf € 16.199. Dat is dan weer zeer scherp.