Mazda heeft in Europa de SUV-trend grotendeels laten passeren. Het merk bood tot 2004 wel de Tribute aan, maar die vond slechts mondjesmaat klanten. Het model was immers op Amerikaanse leest geschoeid (met bijvoorbeeld een automaat met bediening aan het stuur) en enkel verkrijgbaar met een benzinemotor. Begin dit jaar werd de Tribute op de Amerikaanse markt afgelost, maar dat model komt niet meer naar het Oude Continent. Mazda zet hier alles in op de CX-7. Over de grote plas bestaat daarvan ook een langere versie met 7 zitplaatsen (CX-9 geheten), maar Europa krijgt enkel de variant met ruimte voor 5. En weer zal Mazda het moeten hebben van de kruimels die de markt laat liggen. Een dieselmotor komt immers pas in 2009 en in een land als het onze kiest slechts 1 SUV-klant op 10 voor benzine. Dit jaar wil Mazda 70 Belgen warm maken voor z'n nieuwste creatie. Daarna wordt gemikt op een bescheiden jaarlijkse afzet van 50 stuks.

De 4,68m lange, 1,87m brede en 1,64m hoge SUV moet zich vooral van z'n inmiddels talrijk geworden concurrenten onderscheiden op vlak van sportiviteit. De vormgeving gebruikt zelfs lijnen waarin de RX-8 makkelijk herkenbaar is. De assertief vormgegeven wielbogen worden met 18-duims lichtmetalen velgen gevuld, in de achterbumper onder de achterlichten in Lexus-stijl prijken twee dikke uitlaten en de neus wordt gedomineerd door een gretig grote luchthapper. En sportiviteit hoeft bij Mazda geen dode letter te blijven. De aandrijflijn wordt immers bij de Mazda 6 MPS geleend en dat is een bom. De 2,3l grote viercilinder turbomotor onder de neus levert een specifiek vermogen van meer dan 100pk per liter, wat hem ontegensprekelijk een plaats bij de sportievelingen oplevert. Het ganse arsenaal van 260 paarden komt bij 5.500tr/min vrij, terwijl bij 3.300tr/min een respectabel koppel van 300Nm ter beschikking is. Het geheel wordt gepaard aan een handgeschakelde zesbak die een tikkeltje droog maar niettemin zuiver z'n stek in het schakelrooster opzoekt. Een zestrapsautomaat is leverbaar in de VS, maar niet voor de Europese markt voorbehouden. Het vermogen wordt naar vier wielen gestuurd, al is dat niet permanent. In ideale omstandigheden zijn het de voorwielen die al het werk doen, maar de elektronische sturing roept zeer snel de hulp van de achterwielen in. Een elektromechanisch bediende Haldex-koppeling net voor de achteras dirigeert maximaal 50% van de trekkracht naar de achterwielen.

De Europese versie heeft recht op (nog steeds veel te grote) buitenspiegels met ingewerkte richtingaanwijzers, een aangepaste voorbumper die meer neerwaartse druk genereert en een gewijzigde flexibiliteit van de ophanging. Onder meer de ophangingspunten en de diameter van de antirolstang werden gewijzigd. Die laatste is nu liefst 28mm dik. Ondanks een leeggewicht van 1,7 ton blijft de CX-7 dan ook opvallend vlak in de bocht. Dat wil evenwel zeggen dat je terreinexcursies niet hoeft aan te vangen, zoals bij het gros van die modellen. De CX-7 presteert aardig, maar niet spectaculair. Het model rijdt na minimaal 8 tellen 100km/u. 1,4 tellen langzamer dan de 6 MPS die 105kg minder op de weegschaal zet. Het verbruiksgemiddelde varieerde tijdens onze kennismaking tussen 9,1 en 11,4/100km, wat gezien de prestatie redelijk is. De topsnelheid werd vastgesteld op 210km/u. Bij die snelheid komt een elektronische begrenzer tussen. In de wielen zitten uit de kluiten gewassen remmen die het alvast tijdens onze testrit niet op hun heupen hebben gekregen van de omvangrijke massa van de SUV. Gelukkig, want Mazda schuift hem naar voren als een alternatief voor de Porsche Cayenne. De prijs is alvast een hele opsteker. De reeds goed uitgerust CX-7 Active staat voor amper € 31.590 in de catalogus. De rijkelijk met toeters en bellen behangen CX-7 sport kost € 35.990. Spijtig genoeg horen een in diepte versnelbaar stuur (waardoor je met zelfs met je knieën tegen het dashboard aan moet zitten) en een geïntegreerd navigatiesysteem in geen enkel geval tot de uitrustingsmogelijkheden.