En dan zijn we eindelijk tot de kern van de zaak gekomen.. Bij een volbloed sportwagen draait immers alles om de rijeigenschappen. En het dient gezegd dat Audi niet alleen een goed recept gebruikt, dat van een sportwagen met middenmotor - wat fysisch onmiskenbaar de meeste voordelen biedt - maar ook over de kwaliteit van de ingrediënten waakt. Dochter quattro zorgde voor de aandrijflijn en de achtcilinder onder de glazen afdekkap is er eentje met bewezen kwaliteiten. Die 4,2l doet immers al een tijdje dienst in de RS4. De R8 geeft hier ook een verklaring voor z'n prijskaartje, want het natuurlijk beademde blok braakt bij 7.800t/min liefst 420pk uit. Ter vergelijking; een 997 Carrera S blijft hangen op 355pk. De koppelcurve vlakt tussen 4.500 en 6.000t/min af op het piekniveau van 430Nm. Wie zich in alle comfort wil voortbewegen opteert best voor de handgeschakelde bak. De gerobotiseerde zesbak kent een eerder irritant schakelpatroon. Vooral bij traag verkeer. De manuele setting, waarbij je als bestuurder het schakelmoment kiest, geniet onze voorkeur. Overigens doe je dat best met de flippers achter het stuurwiel. Aan het pookje kan ook, maar de indeling is onlogisch (vooruit duwen om op te schakelen en achteruit om terug te schakelen - tegen de fysica in dus). Op snelheid en in de sport-modus is de gerobotiseerde bak een feest. Sterker nog; hoe sneller je gaat, des te beter hij werkt.
Het stuurgedrag van de R8 is een feest. Hoewel zelfs de RS-modellen van de contructeur de neiging tot betuttelend onderstuur vertonen, is daar bij de R8 geen sprake van. Die stuurt zoals een volbloed moet: vlijmscherp, met gevoel en neutraal. Alleen korte en brutaal aangesneden bochten doen de voorwielen over hun as schuiven. In lange bochten en bij een weinig aandringen met het gaspedaal etaleert de R8 zelfs een goed controleerbaar overstuur. Een feest dat te danken is aan de uitgekiende gewichtsverhouding die de voorwielen slechts 44% van het gewicht opzadelt. De sprint geschiedt in amper 4,8 tellen en de R8 haalt, met een verbazend goede stabiliteit overigens, in zesde versnelling een top van iets meer dan 300km/u. Audi werkt nog aan keramische remmen, maar de ruim bemeten exemplaren -geventileerd en geperforeerd - hebben geen last met het tot staan brengen van het 1.565kg zware koetswerk. Alleen wie zich op een racecircuit waant, kan het systeem op z'n tandvlees dwingen.
Een auto als de R8 hoort met een potige soundtrack te komen en Audi stelt allerminst teleur. Hoewel de uitlaatkleppen bij lagere toerentallen en weinig uitlaatdruk (rechtstreeks evenredig aan de stand van het gaspedaal) de rebelse opwellingen van het model in de kiem smoren - de R8 moest immers gehomologeerd geraken - heeft het model heel wat achter de hand. En met de R-Tronic is het feest helemaal compleet. Het rauwe gedonder dat de achtercilinder bij middelhoge en hoge toerentallen evoqueert wordt tijdens het schakelen aangevuld met een dof geblaas als de elektronica probeert de slijtage op de koppeling te beperken. Heerlijk... Wil je er als bestuurder ten volle van genieten, dan zet je de rijraampjes open. Het glazen tussenschot houdt immers veel van het gebrom buiten.
Audi biedt optioneel een instelbare demping aan, met een comfort- en sportstand, maar ook de standaardophanging kwijt zich ronduit uitstekend van z'n taak. Stug, vanzelfsprekend, maar in normale omstandigheden (en geholpen door het zitmeubilair) ook verassend comfortabel. En dat geldt ook voor de demping rij-, rol- en windgeluiden. De R8 kan dan wel snelheden aan waarbij die hoedanook overheersend worden, met respect voor de geldende beperkingen zijn ze allen naar de achtergrond verbannen.
