Honda heeft ons de laatste tijd op het vlak van interieurdesign al een aantal keren positief verrast en ook bij de C-RV wist het interieur ons te bekoren. Door de uitstekende kwaliteit, en als gevolg daarvan de afwezigheid van kraakjes en piepjes enerzijds en het gebruik van uitstekende materialen anderzijds. Vooral dat laatste wil bij Japanners wel eens mislopen. De Honda Jazz (zie testarchief) heeft een goed uitgekiend interieur, maar ook in deze C-RV zitten een paar goede vondsten. Zo plaatste men bij Honda de handrem tegen de middenconsole. Het past perfect binnen het design (want het ziet er uit als een handgreep) en neemt geen plaats in op de vloer tussen de voorzetels. Daar zit nu een klein tafeltje met twee bekerhouders en opbergvakjes dat je ook kan wegklappen om bijv. tussen de voorzetels door naar achteren te klimmen. De automaat doet het op dat vlak nog beter want die zit in het dashboard (aan het stuur) waardoor je vanzelfsprekend de versnellingspook op de vloer mist.
De voorstoelen zijn comfortabel en voorzien van voldoende zijdelingse steun. De armsteunen aan de binnenkant zijn standaard en kunnen we vooral bij langere ritten best appreciëren. De hoogteverstelling van de zetel maakt ten dele goed dat het stuurwiel enkel in de hoogte verstelbaar is. We hebben dus zonder veel problemen een goede rijhouding gevonden. Het dashboard van de C-RV is de eenvoud zelve; een grote ronde toerenteller, dito snelheidsmeter en de obligate temperatuur- en brandstofindactoren. Het digitale gedeelte beperkt zich tot de kilometerteller, een boordcomputer is niet verkrijgbaar.
Zowel voor- als achteraan heb je een zee van ruimte. In de hoogte én voor de knieën en voeten. De goed zittende achterbank is 40/60 neerklapbaar, maar de twee delen kunnen apart ook over een afstand van 17cm verschoven worden voor meer beenruimte of bagageruimte afhankelijk van de behoefte. Je kan de bank natuurlijk ook neerklappen of -als je erop wil zitten- de rugleuning over 45° verstellen. Om niet te zeggen dat Honda betekenis geeft aan een multifunctioneel en praktisch interieur.
De koffer is toegankelijk via een deur, die draait ŐJapans- naar rechts open en dat is in België niet de meest praktische kant. Om kleine spulletjes te laden kan je middels de afstandsbediening wel enkel de achterruit openen. De koffer is behoorlijk rechthoekig van vorm en zelfs voor deze klasse zeer ruim. Zelfs als de achterbank volledig naar achteren geschoven is kan je nog 527l kwijt. Dat is dik 150l meer dan bij het vorige model. Een winst die voornamelijk geboekt werd omdat Honda de koffervloer 12cm kon verlagen, met eveneens positieve gevolgen voor de toegankelijkheid. Als je de achterbank naar voor schuift heb je zelfs 628l ter beschikking. Met de achterzetels neergeklapt bedraagt de laadruimte tot aan de ruiten 952l en heb je in de hoogte voldoende ruimte om twee mountainbikes rechtop te vervoeren. Voor wie dat nog niet voldoende is, is er onder de koffervloer is nog een waterdichte opbergruimte. Het deksel daarvan kan overigens dienen als picknicktafelij
Tijdens het rijden blijft het interieur aangenaam stil; de filtering van rol- en rijgeluiden is vergelijkbaar met die van de meeste berlines, de onder het passagierscompartiment doorlopende aandrijflijn laat zich niet horen en ondanks de grote koets is ook windruis zelden of nooit prominent aanwezig. Door het grote glasoppervlak warmt het interieur snel op, maar de airco koelt bijna ogenblikkelijk en is krachtig genoeg om de temperatuur in het interieur op een aangenaam niveau te houden.
