Onder de kap van deze sportieveling ligt een motor met de bescheiden cilinderinhoud van 1997cc. Die is atmosferisch, dus zonder turbo of compressor, en daaruit haalt Honda zo maar eventjes 240 pk. Dat is 120pk per liter! Wat hebben de Japanners dan uitgespookt om die output te verkrijgen? Wel, de motor heeft vier cilinders in lijn, met vier kleppen per cilinder, dubbele bovenliggende nokkenassen, PGM-FI elektronische injectie, variabele kleppentiming en Őlichting én vooral variabele nokkenasverstelling. Het vermogen piekt op een uitzinnige 8.300t/min terwijl het in verhouding eerder beperkte maximumkoppel van 208Nm bij een ook al zeer hoge 7.500t/min gerealiseerd wordt. Met een leeggewicht van 1260kg wordt de kaap van 100km/u al na 6,2sec gepasseerd en is de kaars pas uit bij 241km/u. Honda belooft bij dat alles een verbruik van 10l/100km. Waarschijnlijk is dat haalbaar maar dan moet je het gaspedaal verfoeien en zal je dus sowieso niet voor de S2000 geopteerd hebben. Met een liter of 14 kan je al echt plezier hebben, maar je kan net zo goed 24l door de cilinders blazen. Wij strandden op een gemiddelde van 16,2l en dat willen we gezien de rijstijl nog niet eens te veel vinden.
Ondanks het eerder beperkte motorkoppel kan je de S2000 al vlot rijden vanaf 1.900t/min. De acceleratie is gelijkmatig door het ontbreken van een turbo die klassiek een ‘duw’ geeft, tot iets minder dan 7.000t/min. Dan wijzigt de motor de nokkenasafstelling, wat niet een geleidelijk gebeuren is doch eerder een knop is die wordt omgezet, en is het beest helemaal los. Met een geluid dat zowat het midden houdt tussen dat van een formule1 wagen en een racemoto en er qua volume amper een decibel op toegeeft, trekt de Honda dan zonder verpinken door naar 9.000t/min (!!). In die bovenste zone van het toerentalgebied worden de topprestaties gehaald. De verhoudingen van de handgeschakelde zesbak zijn daarop voorzien want zelfs in zesde aan pakweg 120km/u draait de motor merkbaar hoger dan gemiddeld in de toeren. De zesbak schakelt loepzuiver en supersnel, met uitzondering van de overgang van eerste naar tweede versnelling die net wat meer voorzichtigheid vraagt om te verhinderen dat de tandwielen over elkaar schuren.
16-duims wielen met 205/55 rubber vooraan en 225/50 rubber achteraan en een achterwielaandrijving met een sperdifferentieel zetten de paarden op het asfalt. De bandenmaat is voldoende om de kracht, althans bij droog weer, vlot te transfereren. De S2000 ligt dankzij de uitstekende gewichtsverdeling (centrale krachtbron) neutraal op de baan en kan in de bocht net zo goed licht ondersturen als wat oversturen. Als je kordaat instuurt zet de S2000 de achterkant een centimeter of 10, 20 naar buiten zonder echt uit te breken. Hij legt zich als het ware in de bocht. Flink uitbreken kan natuurlijk ook en is mede dankzij de uitstekende feedback van het relatief zware elektrisch bekrachtigde tanheugelstuurtje goed controleerbaar. In eerste en tweede versnelling heb je (in de juiste toerentalzone) genoeg kracht voorradig om de achterkant zo ver naar buiten te plaatsen als je wil. Je kan zo bijv. een rond puntje pakken door in te sturen en dan de achterkant met de gas aan de buitenzijde van de bocht te houden. Net genoeg vermogen heb je daarvoor. Als je vindt dat het welletjes is, laat je de gas los. De sportwagen zit dan direct terug op z’n lijn. De controleerbaarheid is evengoed te danken aan de dubbele wishbone-ophanging, die zich uitstekend tot het sportieve werk leent. Die is rondomrond voorzien van stabilisatoren, schroefveren en coaxiaalschokdempers. De door Honda gekozen afstelling komt behoorlijk stug over in de stad en bij lage snelheden, maar de demping wordt opmerkelijk veel comfortabeler als de snelheid de hoogte in gaat.
Stoppen doe je met schijven met een doorsnede van 30cm rondom. Vooraan zijn die geventileerd. De dosering is uitstekend en zelfs na herhaaldelijk afremmen van snelheden van meer dan 200km/u (op circuit) bleef de verslapping ruim binnen de perken. Om het helemaal af te maken vinden we de afstelling van het ABS-systeem zoals die van elke sportwagen zou moeten zijn. Die heeft er helemaal geen probleem mee om de voorwielen te laten vastslaan, zolang het niet te grof is en je rechtdoor stuurt. Perfect!
