In het vooronder van onze Vectra GTS zit een krachtbron met zes cilinders in V-vorm. Met een boring van 87,5mm en een slag van 88mm komt de totale inhoud op 3175cc. Het blok bestaat uit aluminium en voor een aantal componenten werd magnesium -dat nog lichter is- gebruikt. Het maximumvermogen bedraagt 211pk, niet echt bijzonder veel voor een 3.2, en komt vrij bij 6.000t/min. Het koppel bedraagt 300Nm bij 4.000t/min, maar omdat de koppelkromme dankzij een variabele lengte van het inlaatkanaal relatief vlak verloopt heb je reeds vanaf 1.500t/min genoeg trekkracht om de 1.418kg leeggewicht zonder morren tot beweging aan te zetten. Accelereren van 0 tot 100km/u gaat in een puike maar niet overweldigende 7,5 seconden. De topsnelheid mag er zijn: 248km/u. Sneller hoeft niet want dan zou Opel er een begrenzer bij moeten halen. De motor wordt gekoppeld aan een handgeschakelde vijfbak. Een zesbak is niet voorzien en hoewel het leuk zou zijn is het niet noodzakelijk want met de voorgeschotelde spreiding van de vijf versnellingen heeft de motor absoluut geen last. Je kan in vierde gerust doortrekken tot 200km/u en als je wat hoger in de toeren zit zijn de reacties ook in vijfde alert. De bak schakelt plezierig al verwachten we bij een sportief georiënteerd model als dit toch een wat meer mechanisch gevoel. Hier worden net te veel invloeden uitgefilterd. De koppeling is goed doseerbaar, het pedaal heeft een lange slag doch het aangrijpingspunt is relatief kort zodat sportief schakelen nog tot de mogelijkheden behoort. Opel spreekt over een gemiddeld verbruik van 10,1l, maar dat wordt een pak meer als je er een sportieve rijstijl op nahoudt. Ons gemiddeld testverbruik bedroeg 16,5l/100km.

Het nieuwe Vectra-onderstel dat voor meer dan de helft bestaat uit extra sterk staal is maar liefst 74% stijver dan dat van zijn voorganger, en dat voel je. In tegenstelling tot bijv. de Alfa Romeo 156 GTA heeft de Opel absoluut geen probleem met de krachten die door de zware motor opgewekt worden. De ophanging met McPherson veerpoten en een hulpframe vooraan en een complexe achterophanging met vierpuntsgeleiding die voor een groot deel bestaat uit gewichtsbesparende aluminium componenten zorgt voor een sportieve, aangename rit. De GTS krijgt stuggere demperinstellingen en de rijhoogte werd met 2cm verlaagd. Ook hier zoekt de constructeur dus geen extremen opij De ophanging laat je steeds voelen op welk wegdek je rijdt, om vervolgens de oneffenheden met opvallend gemak af te vlakken. Tractie en grip zijn op niveau, wat in deze klasse wil zeggen dat je als je wil ook op droog wegdek de wielen kan laten doorspinnen in de eerste twee versnellingen. We hebben geen opmerkingen op het weggedrag in rechte lijn. In de bochten vertoont het model een beetje een eigenaardig trekje. In de regel is de GTS onderstuurd met een grens die relatief ver ligt en overstuur kan met een lastenwissel uitgelokt worden. Dat is normaalij eerder verassend is de neiging van de wagen om ook bij een constante, beperkte vertraging doorheen de bocht de achterkant eerder grof naar buiten te zetten. Het ESP-systeem komt laat maar brutaal tussenbeide (de goede afstelling voor een sportieve wagen omdat je dan makkelijker de limiet kan opzoeken) en houdt het dan maar net. Zonder stabiliteitscontrole moet je bliksemsnel reageren om te verhinderen dat je dwars staat.

Het stuurtje is lekker communicatief en de snelheidsafhankelijke bekrachtiging zorgt voor een alerte reactie. Stoppen doet de 3.2 met extra grote geventileerde schijven rondom. De afstelling van de rempedaal is van die aard dat een goede dosering steeds mogelijk is. Herhaaldelijk hard remmen heeft geen dramatische gevolgen; er treedt fading op, maar dat blijft ver binnen de grens van het aanvaardbare.