Renault trekt in de vormgeving resoluut de lijn door die het introduceerde op (in mindere mate) de Laguna, de Avantime en de Vel Satis. De vormgeving van deze 4,20m lange, 1,45m hoge en 1,77m brede compacte middenklasser is dus op z’n zachts gezegd gedurfd. De voorzijde wordt gedomineerd door een relatief groot Renault-logo, geflankeerd door radiatorroosters met horizontale lamellen en strak gelijnde koplampen. De flank heeft sterk uitgewerkte wielkasten, een relatief hoge gordellijn en de intussen karakteristieke stootlijsten. Aan de achterzijde zit de achterruit nagenoeg verticaal en is die bijna panoramisch omwille van de sterke ronding. De aansluiting ervan met de zijpanelen is in tegenstelling tot de Vel Satis of de Avantime volledig verticaal. Onder de achterruit zit een kort koffertje dat bij de Coupé in de derde en bij de Berline in de vijfde deur zit ingewerkt. De opvallende vorm van de achterlichten dicteert de vormgeving van de achterklep.

Met de nieuwe vormgeving van de Mégane II breekt Renault volledig met het conservatieve, zelfs saaie, imago van zijn voorganger. Een dergelijk afwijkend design stond tijdens de laatste 20 jaar automobielgeschiedenis niet meer ter beschikking van het grote publiek. Natuurlijk komt er dan kritiek van mensen die de veilige bewering maken dat de markt niet op zo’n durf zit te wachten, dat de meerderheid het model niet mooi zal vinden en deze wagen bijgevolg gedoemd is een flop te wordenij Onjuist als je het ons vraagt want de Mégane II oogt meer eigentijds dan ronduit futuristisch en is een uitstekend geproportioneerde wagen. Het is ongetwijfeld een wagen die met emotie speelt, maar dat hoeft echt niet negatief te zijn. Meer nog dan de andere recente modellen van Renault is deze nieuweling, omwille van het populaire marktsegment en de leidinggevende positie dat het model erin bekleedt, een kaakslag voor de constructeurs die beweren in dit segment een origineel vormgegeven auto te hebben. Zelfs eerder opgemerkte producten als de Ford Focus (met het New Edge Design) en de Alfa Romeo 147 moeten op het vlak van originaliteit hun meerdere erkennen in de Mégane.

De afwerking was in het verleden een teer punt bij de constructeur. Reeds bij een eerste oogopslag is merkbaar dat er op dat vlak inspanningen verricht zijn. De koetswerknaden zijn duidelijk smaller en meer gelijklopend dan voorheen. Helemaal foutloos was de afwerking van onze testwagen niet; de aansluiting van de het bumperpaneel achteraan was immers niet overal gelijklopend.