Wie plaats neemt achter het stuur merkt meteen de vele opbergruimten op. Zo vinden we een stel bekerhouders, bergvakjes in de middenconsole, bergruimten in de deuren en een opbergzak in de rugleuning van de passagierszetel. Onder dezelfde zetel tref je een schuif waarin je bijvoorbeeld de boordpapieren kwijt kan. Onderaan het dashboard werd een legplank voorzien voor allerlei kleine spulletjes. Spijtig genoeg komt ze bijzonder dicht in de buurt van de knieën en dat kan natuurlijk gevaarlijk zijn bij noodstops of erger nog, een aanrijding. Het is trouwens niet ongewoon dat wat kleinere chauffeurs onder ons de stoel helemaal naar voor schuiven, waardoor je maar een haar van die plank zit. Wie verder zoekt naar een geschikte rijhouding merkt dat het stuur niet verstelbaar is. Uiteindelijk is dit niet zo erg, want het staat goed opgesteld in het overzichtelijke dashboard. De zetels bieden voldoende steun voor dit type wagen en die van de bestuurder is ook in de hoogte verstelbaar. De aangenaam gekozen vulling maakt ook van langere ritten geen marteling. De ophanging sluit aan bij die comfortindruk. Je merkt dat de Ignis achteraan wat strakker werd afgeveerd om ook op het onverhard uit de voeten te kunnen. Qua geluiddemping behoort de Ignis tot de middelmaat. Bij gewoon gebruik gedraagt de krachtbron zich, maar wanneer we hem een beetje aanporren laat hij zich toch horen. Zoals gewoonlijk het geval is zou ook deze stadsmus wat extra isolatie durven gebruiken ter hoogte van de wielkasten. Met de optionele airco breng je het interieur van de Ignis al snel op de gewenste temperatuur. Wanneer het echt warm is buiten moet de installatie stevig werken om de binnenruimte niet te veel te laten opwarmen.
Bij het openen van de kofferklep ontdek je een vrij brede toegang en een gebruiksvriendelijke koffervorm. De Ignis zit namelijk niet opgescheept met erg uitspringende wielkasten. Wanneer de achterbank wordt neergeklapt groeit het laadvermogen van 181 liter tot 419 liter en als dat niet genoeg is kan je tot 800kg aan de sleephaak hangen. Onder de koffervloer tref je behalve het reservewiel ook nog een bak met enkele opbergvakjes.
Ok, de gebruikte materiaal voor de deuren en het dashboard behoren misschien niet tot de top van het segment, maar wat wil je voor zo’n scherpe prijs. Alles werd wel goed in elkaar geschroefd en lijkt erg degelijk. De enkele kleinigheden die rammelen en kraken schrijven we toe aan de 7.000 testkilometers, want die eisen hun tol. Zeker omdat Suzuki haar Ignis een softroader noemt. Je kan er dan ook donder op zeggen dat ons testwagentje zich al aardig heeft mogen bewijzen (naast de weg).
