Modeljaar 2003 betekent voor de Smart City Coupé vooral verbeteringen op het vlak van rijeigenschappen met een opgewaardeerd ESP en ABS-systeem en een aangepaste ophanging. Die laatste bestaat nog steeds uit McPherson veerpoten met een stabilisator vooraan en een zelden gebruikte maar zeer plaats-efficiënte Dion-achteras met dwarsgeleider en eveneens een stabilisatorstang, maar de achterophanging werd wat zachter. Een noemenswaardig verschil levert dat niet op; hard in plaats van beenhard kunnen we stellen. Dat is niet meteen aan de achtervering zelf, dan wel aan de beperkte veerweg te wijten terwijl de voorwielophanging ook uiterst stug reageert. Noodzakelijkheden allemaal want je mag niet vergeten dat de smart bomvol compromissen en kunstgrepen zit. Denken we maar aan het uitgesproken camber van de achterwielen of het verschil in bandenmaat tussen de voorste en de achterste wieltjesij het was allemaal nodig om een voorspelbaar, veilig en stabiel weggedrag te creëren.

Wil dat dan zeggen dat je daar tijdens het rijden ook echt rekening mee moet houden? Neenij uiteraard zorgt de korte wielbasis voor een wat nerveuzer gedrag, is de wegligging uitgesproken onderstuurd en het geheel wat meer zijwindgevoelig, maar aan boord heb je nimmer het gevoel dat de smart je op één of andere manier in de steek zal laten. Op kasseistroken, overwegen en putten en richels na blijft het zelfs behoorlijk comfortabel en de compacte afmetingen en kleine draaicirkel (8,7m) maken het in de stad een plezier om mee te rijden. Je hebt ook echt meer kans om een parkeerplaats te vinden.

Achteraan onder het koffervloertje zit de krachtbron. Ook die is van een wat onconventioneel type, want een driecilinder benzinemotor mét turbo. Die werd voor het nieuwe modeljaar grondig onder handen genomen. Door zowel de boring als de slag te vergroten steeg de cilinderinhoud van 599cc naar 698cc, het vermogen (twee versies) van respectievelijk 45 en 54pk naar 50 en 61pk. Bij onze versie, de krachtigste van de beschikbare benzineversies op de smart Brabus na, komt het maximumvermogen vrij bij 5.470t/min. Het maximumkoppel bedraagt 100Nm bij 2.200t/min. Die wordt gekoppeld aan een gerobotiseerde zesbak. Die koppelt en schakelt zelf, maar je moet wel een versnelling selecteren door tegen het pookje te tikken. Als je wilt dat de bak helemaal automatisch schakelt moet je op de meeste versies € 300 opleggen. Pure commercie want de bak is feitelijk hetzelfde en ook de software is reeds aanwezig. De smart schakelt immers zelf terug als je te traag rijdt of stopt en gaat uit zichzelf een versnelling hoger als je te dicht bij de rode zone van het toerentalbereik komt. De verhoudingen van de versnellingen zijn relatief kort, met uitzondering van de zesde. Die werd met 7% verlengd en dat vinden we niet zo’n goede zaak. Door die vijf korte eerste verhoudingen moet je dikwijls schakelen en kan je het smartje opvallend vinnig door het verkeer sturen. Het voelt in elk geval een pak sneller aan dan de 15,5sec die de constructeur opgeeft voor de spurt van 0 naar 100km/u. De topsnelheid bedraagt 135km/u (begrensd) en ook aan die snelheid vinden we de smart nog behoorlijk stabiel. Koerscorrecties zijn noodzakelijk, maar blijven met uitzondering van regenweer of hevige wind, ver binnen de perken. Het driecilindertje produceert een karakteristiek sportief gebrom, nogal lawaaiig hoog in de toeren, maar plezierig om horen terwijl de turbo bij het opschakelen ook nog eens duidelijk hoorbaar ventileert (leuk). Vanaf 90km/u steekt windruis de kop op.