Onze testwagen wordt aangedreven door de 2.2l DTI diesel. Die beschikt niet over de laatste common-rail technologie en blijft dan ook wat achter in vermogen. Dat blijft beperkt tot 125pk bij 3.250t./min. terwijl het maximale koppel 280Nm bedraagt en tussen 1.500 en 3.000t/min ter beschikking is. Weinig, want de meeste constructeurs halen een vergelijkbaar vermogen uit een (fiscaal voordeliger) blok met een inhoud van 1.9 of 2.0l, maar er is beterschap op komst want nog dit jaar wordt gestart met de introductie van dieselmotoren met common-rail technologie van de tweede generatie, afkomstig van Fiat. Niet geheel onverwacht bleek de krachtbron, met name bij een koudstart wat te nukkig en te lawaaiig, en het dient gezegd dat ook de handgeschakelde vijfbak wat tijd nodig had vooraleer boterzacht schakelen tot de mogelijkheden behoorde. Toch kan je niet stellen dat de Singum met deze krachtbron ondergemotoriseerd is. De 1.610kg zware vijfdeurs haalt in deze combinatie immers 100km/u na 11,2sec en houdt het past bij een top van 201km/u voor bekeken en dat is Őgezien de afmetingen- zonder meer vlot. Het verbruik bedraagt 6,3l/100km voor de gemengde cyclus volgens de constructeur. Wij eindigde een liter of twee hoger en vinden dat gezien de afmetingen en de gevraagde prestaties perfect aanvaardbaar. De verbruikspiek lag op 11,2l/100km.

De bodemplaat en de ophanging zijn afkomstig van de Vectra en dat voel je. De op een hydroform subframe verankerde McPherson veerpoten vooraan en de achteras met vierpuntsgeleiding absorberen oneffenheden efficiënt en met een minimum aan koetswerkbewegingen. Dat zorgt vooraan voor een comfortabele rit, maar achteraan vreet die droge afstelling behoorlijk hard aan het comfort. De achterpassagiers betalen de prijs voor de ver achteruit geschoven positie van de achterbank (vlak bij de as).

De langere wielbasis zorgt voor een wat grotere rechtuitstabiliteit, maar voor het overige is het weggedrag nagenoeg identiek aan dat van de Vectra. Dat wil zeggen dat de koets in een snelle bocht met de snuit de buitenkant opzoekt. Een onderstuur dat voorspelbaar en progressief is, zolang je niet te snel gaat en niet te bruusk van het gas af wil. In dat laatste geval heeft de Signum immers -meer dan gemiddeld- de neiging om de achterkant naar buiten te zetten. De stabiliteitscontrole houdt natuurlijk wel alles in het gareel. De remmen zijn voldoende krachtig voor normaal gebruik. Fading en een verzwakt pedaalgevoel treedt enkel op bij intensief gebruik.