De Outlander op onze testbank wordt aangedreven door een 1997cc viercilinder benzinemotor. Die levert 136pk bij 6.000t/min en 176Nm koppel bij 4.500t/min. Als je wil dat het wat vooruit gaat, zal je dus toeren moeten maken, maar heeft de motor niet de minste moeite mee. De krachtbron wordt gekoppeld aan een handgeschakelde vijfbak die soepel en misschien een tikkeltje te licht schakelt. Ondanks een totaalgewicht van 1590kg en een energieverslindende vierwielaandrijving haalt de Outlander een top van 192km/u en kan 100km/u al na 11,4sec op de teller staan. Gezien het wagentype is dat meer dan alleen maar vlot; het is snel. De voorwielaangedreven versie doet het nog beter; die haalt 100 al na 10,7sec. De permanente vierwielaandrijving, afgeleid van die van de Mitsubishi Lancer EVO, zorgt voor een dermate goede tractie dat één of andere vorm van tractiecontrole overbodig wordt. Om dezelfde reden kan je je permitteren om wat minder kieskeurig te zijn over de ondergrond. De bodemvrijheid van 19,5cm is vergelijkbaar met die van een 4x4. Zo grof mag je het echter ook weer niet maken want de Outlander mist een afdoende bescherming van de onderzijde, vergrendelbare differentiëlen en een reductiebak. Mitsubishi zelf omschrijft de aandrijving als geschikt voor elk type verharde ondergrond en daarmee geven ze hun eigen aandrijfsysteem een beetje te weinig krediet. We hebben de Outlander ook op het onderverhard door de modder gejaagd, met de standaard banden, en geconstateerd dat de wagen daar geen enkel probleem mee had. Blijft dat de ophanging en het onderstel niet op terreingebruik afgesteld zijn, dus daar is enige voorzichtigheid geboden.

De ophanging (McPherson vooraan en Multi-link achteraan) is comfortabel en maakt met graagte gebruik van de aanwezige veerweg. Een consequentie daarvan is wel dat de wagen in de bochten behoorlijk gaat hellen en het weggedrag in de bochten was al niet echt trendzettend. Bij lage snelheden duwt de aandrijving de snuit immers naar de buitenzijde van de bocht. Een onderstuur dat snel en zeer prominent aanwezig is en de pret vergalt. De dynamiek van het uiterlijk mag doorgetrokken worden naar de prestaties in rechte lijn, maar voor de bochten moet je de rem op. Dat lijkt wel typischij Amerikaans. Gelukkig is het remsysteem voldoende krachtig en levert de remkrachtverdeler van het ABS-systeem uitstekend werk. Als je een bocht te snel aansnijdt zijn de gevolgen dus niet meteen catastrofaal. Het verbruik blijft ondanks de relatief zware koets binnen de perken. Een opgegeven gemiddelde van 9,4l behoort tot de middenmoot. Ons testverbruik bedroeg 11,2l/100km.