Het is duidelijk dat de Outlander oorspronkelijk niet voor de Europese markt bestemd was. Zowel de vormgeving van de koets als die van het interieur missen stijlelementen die eigen zijn aan Europese voertuigen. De dynamische vormgeving van de koets kan je verdedigen omdat de prestaties niet achter blijven, maar je zou toch willen dat er aan de details wat meer aandacht was besteed. Vooral de aankleding van het interieur oogt goedkoper dan ze in feite is. Heel erg efficiënt zijn de Japanners die de Airtec (waarvan de Outlander is afgeleid) overigens niet met ruimte omgesprongen. Voor de passagiers is er zonder meer ruimte in overvloed, maar de kofferruimte is een tegenvaller. Als je de bagageafdekking op z’n plaats laat zitten past daar zo goed als niets in. De veiligheidsuitrusting bengelt onderaan het segment. Enkel driepuntsgordels, ABS met EBD en twee frontale airbags zijn standaard.

Aan de rijeigenschappen mag wat ons betreft ook nog wat gesleuteld worden. De tractie is uitstekend en de prestaties zijn bovengemiddeld, maar er zijn ook belangrijke minpunten. De koets helt nog te veel in de bochten en -belangrijker- het weggedrag is vooral bij snelheden tot 60km/u veel te nadrukkelijk onderstuurd. Mitsubishi zelf is zich overigens terdege bewust van de beperkingen van het concept. Het merk heeft echter de laatste drie jaar geen nieuwe modellen meer gelanceerd en werd mede daardoor naar de achtergrond verdrongen. Het belangrijkste is nu dat de Japanners weer met nieuwigheden kunnen komen. De Outlander dient om de verkoop te stabiliseren. Het is pas met de introductie van de nieuwe Colt (première in maart 2004 op het Autosalon van Genève) dat de constructeur mikt op een herovering van het verloren marktaandeel.