De Punto Sporting onderscheidt zich aan de binnenzijde van de rest van het gamma door eenkleurig donkergrijze kunststoffen. Dat contrasteert met de voor de gelegenheid in zilver uitgevoerde middenconsole. De reguliere Punto’s hebben voortaan een tweekleurig donkergrijs/lichtgrijs interieur. Een opvallende zetelbekleding trekt de aandacht naar de sportzetels. Die zitten als gegoten, zijn smal en houden de inzittenden dus stevig op hun plaats, maar blijven onder alle omstandigheden comfortabel dankzij een uitgekiende, relatief zachte vulling. Het sportstuur licht prettig in de hand, maar heeft een afwijkende positie. Daardoor wijkt de rijhouding af, maar ze is zeker niet ongemakkelijk. Het instrumentenbord is sober en goed afleesbaar. Hoewel de Punto intussen niet meer van de jongste is, kan je op ergonomie niet veel aanmerken. De knopjes staan waar ze horen te staan. Bij de driedeurs is de toegang tot de achterbank een conceptgebonden minpunt. Eens gezeten blijkt het comfort ook daar uitstekend mee te vallen. Er is zonder meer voldoende ruimte voor twee uit de kluiten gewassen tieners of volwassenen. Met drie achteraan kan ook, maar laat het geen sumo-worstelaars zijn. De 1,66m brede, 1,48m hoge en 384m lange Fiat heeft één van de beste verhoudingen tussen buitenafmetingen en interieurruimte uit zijn klasse.

De kofferruimte is met 297l inhoud niet uitgesproken ruim. De Punto bengelt op dit vlak een beetje achteraan het peloton, al maakt een 60/40 neerklapbare achterbank (standaard op Sporting) ook zonder de mogelijkheid tot het verkrijgen van een vlakke laadvloer al veel goed.