Het uiterlijk van deze AMG blijft, zoals bij alle wagens die door de subdivisie van Mercedes afgeleverd worden, in feite discreet, maar net niet té. De aanpassingen blijven beperkt tot elementen die omwille van de roeping van de wagen bijna net zo noodzakelijk als esthetische zijn. AMG voorzag zelfs de kofferklep niet van een extra windgeleider. Door de uitgekiende aërodynamica van het seriemodel was dat immers geen noodzaak. Wat wel onder handen werd genomen zijn de bumpers. Die kregen zowel voor- als achteraan een wat agressiever uitzicht en -belangrijker- bevorderen de luchtdoorstroming. Tegen die discrete ingrepen zijn het V8 Kompressor-embleem op de flank, het AMG-logo en de vier ovalen uitlaatstukken achteraan natuurlijk weggevertjes. Het zijn die elementen die samen met het forse schoeisel op 18-duims lichtmetaal de overwegend elegante berline een stoer kantje geven. Het is een designfilosofie die gedreven is door noodzaak eerder dan uiterlijk vertoon, waarachter we ons helemaal kunnen scharen. Want wat heb je nu met bijna 500pk onder de rechtervoet te bewijzen? De afwerking is, zoals je bij een auto van 100.000 kan -nee, moet- verwachten: geheel foutloos. Fijne koetswerknaden en nauw aansluitende koetswerkpanelen. Waar je bij elke E-Klasse op kan rekenen dus.