De 1.7CDTI-motor in het vooronder van onze Astra is wel voorzien van common-rail directe injectie, maar de basisarchitectuur is niet meer van de jongste. Het vermogen van 100pk (bij 4.400t/min.) en het maximumkoppel van 240Nm (bij 2.300t/min) moet niettemin volstaan in deze klasse. 100km/u staat na 12,3sec op de teller en de topsnelheid bedraagt 181km/u. Trager zou ons geduld op de proef gesteld hebben, maar als je de prettig schakelende vijfbak regelmatig aanspreekt kan je vlot door het verkeer. Dat schakelen is noodzakelijk omdat het koppel relatief hoog vrijkomt en de motor over een beperkter toerental gebied ijverig voor de dag komt. De motor pikt wel zonder morren op vanaf 1.500t/min. De 1.7CDTI produceert meer trillingen en decibels dan gemiddeld. De Astra weet die evenwel verassend goed weg te filteren. In vergelijking met gedoodverfde concurrent VW Golf produceert de vijfdeurs ook merkbaar minder rol-, rij- en windgeluiden. Het verbruiksgemiddelde voor de gemengde cyclus bedraagt 5,0l. Tijdens onze test kwamen we uit op 6,4l/100km en ook dat willen we niet overdreven noemen. Als je rijdt met een pluim op het pedaal of je beperkt tot snelwegen (gebruiksgemiddelde 4,2l/100km) zou je met de tankinhoud van 52l meer dan 1000km moeten kunnen afleggen. Het remsysteem met schijven rondom (vooraan geventileerd) voldoet voor dagelijks gebruik. Wat sportiever rijden kan ook, al is fading natuurlijk niet geheel onbestaande.

Wat het chassis betreft introduceert Opel een primeur binnen het segment; het adaptieve ophangingssysteem IDSplus. Dat geeft een continue dempingsregeling, waardoor een in deze klasse zelden gezien comfort compromisloos combineerbaar is met dynamische rijeigenschappen. Het systeem is optioneel en was niet aanwezig op onze testwagen. Het onderstel zelf beschikt over een onafhankelijke voorophanging met McPherson veerpoten en een hulpchassis. Achteraan zit een conventionele torsie-as met dubbel u-profiel. Dat laatste is ondanks de geavanceerde architectuur spijtig, want steeds meer constructeurs kiezen in deze klasse voor een meervoudig geleide achterwielophanging. Dat je met een goed gekozen setje veren en dempers ook al wat kan doen wordt hier wel duidelijk. De achtertrein wordt namelijk nooit nerveus en ook de demping van oneffenheden is voortreffelijk. We hebben de koets nauwelijks op overbodige bewegingen kunnen betrappen. Hoewel de Astra behoorlijk zacht opgehangen werd, blijft het contact met de eindelooprubbers binnen de perken. Een stabilisatorstang gaat het rollen van de koets in de bochten tegen. Daardoor kan je snedig insturen en behoorlijk horizontaal de bocht door. De elektrohydraulisch bekrachtigde tandheugel geeft voldoende feedback voor de gemiddelde bestuurder, en in elk geval hoef je nooit te raden wat de voorwielen doen. Het weggedrag is beschaafd en kan ondanks een minder vooruitstrevende lay-out wedijveren met de belangrijkste concurrenten. Het evenwicht is delicaat, want het comfort gaat zienderogen achterruit zodra er meer gewicht op de achteras komt. Passagiers af bagage achteraan laten zich dus voelen.