De binnenzijde is de absolute troefkaart van de 4,09m lange, 1,87m brede en 1,72m hoge Multipla. Door de wagen breed in plaats van lang te maken en binnenin alle onderdelen die plaats innemen, zoals armsteunen en handgrepen, te herplaatsen kon voldoende ruimte gecreëerd worden voor twee zitrijen met drie zitplaatsen elk. De grote, wijd openende deuren zorgen voor een goede toegankelijkheid terwijl de hoogte van het zitmeubilair een gemakkelijke instap oplevert. Ook na 6 jaar blijft het interieur met die opstelling origineel en praktisch. Zo is doorschuiven naar de middelste zetel een stuk eenvoudiger dan bij een monovolume via de achterdeur naar een derde zitrij klauteren. De middenzetel vooraan kan bij de bestelling vervangen worden door een groot opbergvak met koelruimte. Wie daarvoor niet opteert, kan drie volwassenen vooraan laten plaatsnemen. Hoewel de zetels dicht bij elkaar staan, blijft dat perfect werkbaar. Een middentunnel ontbreekt volledig omdat het pookje op het dashboard naast het stuur staat. De middelste inzittende heeft een grote voetsteun. Vermits Fiat de zitplaats in het midden iets meer naar achteren heeft geplaatst, kom je ook met de armen niet in elkaars buurt wat een duidelijke indicatie is dat de Italianen het ruimtegebruik goed bestudeerd hebben.

Het zitmeubilair is comfortabel, met voldoende steun voor de onderrug. De zijdelingse steun heeft wat te lijden onder de (noodzakelijke) smalle zit en rugleuning, maar echt zwaar tillen we daar bij een dergelijk voertuig niet aan. Moduleerbaarheid en comfort is dan belangrijker en Fiat heeft beide voor elkaar. Je kan de zitplaatsen achteraan immers over 15cm verstellen, verwijderen of de beide middelste plaatsen neerklappen tot een tafeltje met telkens twee bekerhouders. De kofferruimte is aanzienlijk en ook dat is voor een groot deel aan de breedte te danken. Je kan er 430l in kwijt. Het verstellen van de achterste zetels levert 100l extra op en als de tweede zitrij thuis gelaten wordt, bedraagt de ruimte 1.900l. De zetels in de vloer laten verdwijnen kan niet.

Door de lage gordellijn en het bijhorende grote glasoppervlak baadt het interieur in licht en heb je een relatief goed overzicht op het verkeer. De typische, hogere monovolumehouding draagt daar toe bij. In feite heeft de constructeur het interieur nauwelijks aan wijzigingen onderworpen. Wat de boordplank betreft vinden we dat toch een spijtige zaak. De wijzerplaat, de voornaamste knoppen en de centrale verluchtingsroosters zijn ondergebracht in een centrale ‘rotsformatie’ die qua ergonomie en duidelijkheid te wensen over laat. De gebruikte materialen zijn hier en daar ook nog voor verbetering vatbaar, maar met de afwerking zit het snor. Geen fouten en -vooral- geen storende geluidjes.