Samen met de facelift volgt de introductie van de eerste dieselmotor ooit in een S-Type. Echter liefhebbers stijgeren daarvan, al is de stap –na een kleine Jag en gezien de marktevolutie in Euorpa- door logica ingegeven. Via de Ford-Group heeft het Britse luxemerk immers voor het eerst de beschikking over een voordelige dieselmotor. De Jaguar-ingenieurs hebben zich enkel moeten bezighouden met het “fijnstellen” van de zelfontbrander. Het verre van onedele zescilinderblok in V-vorm heeft een inhoud van 2.720cc. Het wordt gevoed door een common-rail directe injectie van de laatste generatie en niet één, maar twee turbo’s. Dat alles levert bij 4.000t/min een vermogen van 206pk op. Een maximumkoppel van 435Nm, meer dan de atmosferische 4,2l V8, komt vrij bij 1.900t/min.

Ondanks alle moderne technologie heeft de oliestoker een in deze klasse eerder beperkt bereik van 2.000t/min. De werkelijk zijdezacht afgestelde zestrapsautomaat kijkt daarom niet op een schakelbeweging meer. Ondanks perfect afgevlakte schakelmomenten komt de zescilinder daardoor toch wat kortademig over.

Presteren doet de grote kat aardig; een top van 225km/u en een acceleratietijd naar 100km/u van 8,6sec hoeven geen schaamrood op de wangen wangen te toveren. De 2.7D blijft evenwel de traagste S-Type uit het aanbod. In de wolken zijn we over het weggedrag. De ophanging van onze Sport combineert immers een strak stuurgevoel met een efficiënte, nimmer nerveuze of oncomfortabele demping. Het stuurgevoel is top en ook van de controleerbaarheid kan dat gezegd worden. Met de elektronische hulpmiddelen in slaapstand blijkt het model zich ook in limietsituaties perfect te laten sturen. Als de achtertrein van het ruim 1,7ton zware gevaarte onder aansporing van het koppel de buitenzijde van de bocht opzoekt, dan gebeurt dan bijna in slow-motion en is de correctie bijna kinderlijk eenvoudig. Het perfecte bewijs dat de Jaguar over een parel van een onderstel beschikt, ook al maakt het eerder behoudsgezinde cliënteel daarvan zelden of nooit gebruik.