De 1997cc viercilinder HDI met 136pk is een oude bekende binnen het PSA-gamma. De krachtbron wordt gekoppeld aan een manueel bediende zesbak (een viertrapsautomaat is optioneel) die prettig en precies schakelt. De kracht wordt via de voorwielen op het wegdek overgebracht. De bijna 4,8m lange 407 SW, met een massa van 1.560kg, heeft daaraan voldoende voor een topsnelheid van 203km/u. De spurt naar 100km/u neemt 11,5 tellen in beslag en hoewel dat uiteraard ruim voldoende is om vlot aan het verkeer deel te nemen, vinden we dat toch een tikkeltje te veel. De tussenacceleraties maken, vooral dankzij de korte spreiding van de zesbak en slechts in mindere mate dankzij het koppel van 320Nm (tijdelijk 340Nm met de overboost-functie), echter veel goed. Het maximumkoppel is vanaf 2.000t/min ter beschikking. In de praktijk vertaalt zich dat naar een wat aarzelende, trillerige loopcultuur tussen 1.500 en 1.800t/min. Daarboven is de motor de alertheid en beschaving zelve. De extra verhouding, met een langere eindoverbrenging, weegt in positieve zin op het verbruik. Gemiddeld heeft de 407 SW 2.0 HDI immers genoeg aan 6l. Met een wat meer uitdagende rijstijl klokten wij 2l hoger af. Dat kwalificeert nog als zuinig. Opletten met de automaat, want die vraagt bijna een liter meer.

Over het onderstel –een voorophanging met dubbele bovenliggende driehoeken en een multi-link achterrein- waren we na een eerste korte kennismaking in de wolken. De uitgebreide testperiode geeft ons de kans onze commentaar te nuanceren. De geavanceerde structuur zorgt voor een efficiënte demping en een duidelijke ondubbelzinnige feedback. Het comfort is uitgesproken en wordt adequaat gekoppeld aan een snedig stuurgevoel. De stuurinrichting geeft een omschreven stuurgevoel en de koetswerkbewegingen zijn dankzij een dikke antirolstang miniem. Wel is ons opgevallen dat om dezelfde redenen de filtering van asymmetrische oneffenheden (putten die enkel met de rechterwielen genomen worden bijvoorbeeld) bij hogere snelheden een korte laterale koetswerkbeweging neigen te veroorzaken. Dat ervoeren we als storend. De tractie is, zowel bij droog als bij koud en nat weer, boven kritiek verheven. De limieten van de fysica blijven uiteraard gelden, maar de 407 weet de aandrijfkracht zeer overtuigend zonder (excessief veel) wielspin of een kloppende voortrein op het asfalt over te brengen.