Volkswagen heeft het onderstel van de Golf, dat gebruik maakt van een McPherson voortrein en een multilink achtertrein aangepast aan het gewijzigde zwaartepunt van de Plus. Zo zijn de veren, schokdempers, stootrubbers en stabilisatoren afwijkend. Onze Comfortline-uitvoering beschikt bovendien ook nog eens over een 15mm verlaagd onderstel. De rijeigenschappen zijn daardoor vergelijkbaar met die van de minder hoge modellen die van hetzelfde onderstel voorzien zijn. Voorspelbaarheid is troef en hoewel veercomfort en weggedrag sinds deze generatie een groot deel van hun achterstand hebben ingehaald, moeten we toch stellen dat sommige -voornamelijk Franse- concurrenten een beter compromis tussen snedigheid en comfort hebben gevonden. De Golf beschikt –alle inspanningen en de degelijke architectuur ten spijt- nu eenmaal niet over een afstelling die het toonbeeld van efficiëntie is. Als de koppelrijke zelfontbrander alle beschikbare Newtonmeters op de aangedreven voortrein loslaat, wil die het ook nog eens moeilijk krijgen om de kracht op het asfalt over te brengen. Anderzijds werkt de snelheidsafhankelijke stuurbekrachtiging uitstekend en is de handgeroerde zesbak voorzien van een direct schakelende pook en een gedegen synchronisatie waardoor je de pook met sportieve snelheid door de duidelijk afgelijnde schakelwegen kan sturen.
De 2.0 TDI is met 140 of 136pk (identieke prestaties) de meest dynamische Plus die op dit moment te krijgen valt. Dat betekent dat het nog steeds humeurige blok het model naar 100km/u sleept in 9,7 tellen. De combinatie is 202km/u snel, maar met 320Nm koppel vanaf 1.750t/min. kan je je vooral op pittige bruikbare tussenacceleraties verheugen. De TDI-technologie wordt niet alleen op vlak van werkingscomfort (trillingen en geluidsproductie) bijgehaald door de common-rail dieselmotoren, maar ziet z’n verbruiksvoordeel ten opzichte van de ‘andere’ dieseltechnologie ook tot niets slinken. De Plus noteert niettemin een matige dorst van 5,9l/100km voor de gemengde cyclus.
