Binnenin werd de Cherokee voorzien van andere stoftinten, een opgewaardeerd instrumentenbord, nieuwe interieurkleuren en verbeterde zetels voor- en achteraan. Aanpassingen die er voornamelijk op gericht waren het comfort, eerder dan de geldende kwaliteitsindruk, te verhogen. Je kijkt dus naar Amerikaanse gewoonte aan tegen plastics die niet veel moeite doen om dat te verhullen. Fantasierijk is het geheel ook niet en voor de algemene stijl willen we geen lans breken. Sober en eerder functioneel kan je het wel noemen. Stevig bij elkaar gevezen ook, want op een occasioneel torsiegeluid na, ontbrak het zo goed als volledig aan parasitaire decibelproductiebronnen. Zowaar geen evidentie.

Het model werd getrakteerd op een helderder ergonomie en nieuwe sierlijsten, maar de verbeteringen aan het zitmeubilair zijn belangrijker. De nieuwe voorzetels zijn meer dan behoorlijk comfortabel, maar steunen voldoende op terrein. De kussens werden 5mm langer en het middenstuk 10mm breder om plaats te bieden aan struiser gebouwde inzittenden. De Cherokee is binnenin wat smaller dan je bij een eerste aanblik zou vermoeden, maar het plaatsaanbod is in orde. Achteraan moet het al heel raar lopen als je tegen een tekort aan knie-, been- of hoofdruimte wil aankijken. De achterbank kreeg een wat verbeterd profiel. Het belangrijkste voordeel daarvan is dat je bij het neerklappen (1/3 – 2/3 gedeeld) een quasi geheel vlakke laadvloer verkrijgt. De koffer opent automatisch in twee delen; de achterruit wordt door een gascilinder omhoog geduwd en de klep opent naar links. De inhoud bedraagt 878l met de zetels rechtop en loopt op tot 1.954l met neergeklapte bank.