Of het nu gaat om de drie- of vijfdeursuitvoering, om een atmosferische variant of deze turboversie; het interieur waarmee de Colt bedacht werd kwalificeert als ruim, modern en flexibel. De toegang tot de voorste zitrij van deze driedeurs is onbesproken en omdat de deuren forse afmetigen kregen, worstel je jezelf ook nog met betrekkelijk gemak naar de achterbank. In parkeergarages moet je het dan weer met de beperkingen van het concept stellen. Daar waar de meer civiele uitvoeringen van de Colt voorzetels krijgen die schreeuwen om wat meer zijdelingse steun, werd deze sportrakker voorzien van onvervalste sportkuipjes. Daarmee creëer je niet alleen een rijhouding die meer dan door de beugel kan... de zijdelingse steun is overvloedig en de vulling is stevig genoeg om de rug tijdens langere ritten te ontlasten. De flexibiliteit van de achterbank overleeft de conversie naar een turbomodel ongeschonden. Dat wil zeggen dat ze niet alleen in twee ongelijke delen neerklapbaar is, maar ook dat ze over een afstand van 15cm kan verschoven worden. Voor een vlakke laadvloer moet je ze thuislaten. Je kan genoeg beenruimte voor volwassenen vrijmaken als je daarvoor kostbare kofferinhoud prijsgeeft. In het slechtste geval slinkt de inhoud van de laadruimte tot 155l. Met de achtervank in een normale positie, bereikt de inhoud maximaal 235l. Als de zetels zijn opgeklapt kan je tot tegen het dak 760l laden.

De CZT heeft recht op een aangepaste stoffen bekleding met contrasterende rode stiksels, een sportstuur, aangepast instrumentarium, sportpedalen en een andere versnellingspook. De andere materialen vinden we ook in de andere Colts terug. We beklaagden ons eerder al over de goedkoop ogende kunststofpanelen en knoppen en de slechte afleesbaarheid van scherm. Daaraan verandert niets.