Een monovolume met een prijskaartje van € 20.000 of meer wordt tegenwoordig geacht ruimte te bieden aan zeven inzittenden. Standaard. Nochtans zijn we voertuigen waarbij dat potentieel benut wordt in het wild nog zelden of nooit tegengekomen. Nu heb je bij de Zafira’s, Galaxy’s en Espaces van deze wereld weliswaar vaak zeven zitjes ter beschikking, de invulling van het begrip ‘zitplaats’ varieert nogal. Mitsubishi houdt het erop dat de twee achterste plaatsen voldoen voor volwassenen die niet al te groot zijn. Jonge tieners zou wellicht een betere omschrijving zijn, want iedereen boven 1,60m zal het als te krap ervaren aan het hoofd of aan de voeten… De Grandis bergt die extra zitjes netjes op onder de koffervloer. Ook dat zijn we intussen gewend. Het systeem heeft nog twee minpuntjes; de hoofdsteunen moeten manueel worden geplaatst en verwijderd, want die passen niet in de uitsparingen voor de zetels. En als je de twee achterste zitjes aanspreekt, kan je het rolgordijn nergens meer kwijt. Op de zithouding valt zelfs op de achterste rij niets aan te merken. Een gegeven dat alleen maar betert naarmate je naar voor schuift. Ook de interieurbreedte is een meevaller.
De boordplank slingert zich met een rijke welving van flank naar flank. Dat lijkt het plaatsaanbod te benadrukken. De materiaalkeuze straalt degelijkheid uit en omdat Mitsubishi zich niet tot uitspattingen liet verleiden, is op de ergonomie niets aan te merken. Alles zit gewoon waar je het verwacht. Het pookje wipte van de middentunnel naar een zwevende positie bovenin de middenconsole. Het valt daar perfect in de hand en laat meer ruimte tussen beide voorzetels. Ruimte die het merk gebruikt voor bekerhouders en enkele kleine bergvakjes. Door het stuurwiel kijk je op een perfect normaal vormgegeven tellerset die rood en wit wordt verlicht.
De kofferinhoud varieert afhankelijk van het aantal in beslag genomen zitplaatsen van een zeer redelijke 320l (7 plaatsen) tot 1545l (2 plaatsen). Met vijf zitplaatsen is de koffervorm egaal. De tweede zitrij klapt net als bij een conventionele vijfdeurs op, eerder dan in de vloer te verdwijnen.