De meeste constructeurs in het drukbevolkte monovolume-segment properen de klanten te lijmen met rationele argumenten als moduleerbaarheid, comfort en veiligheid. Mitsubishi niet; design is een doorslaggevende factor in de positionering van de Grandis. De opvallende spitse snuit en de glooiende lijnen liegen er niet om. Een fris alternatief dat evenwel ten koste gaat van een overzichtbaar koetswerk. Niets dat parkeersensoren niet kunnen remediëren... De Grandis is -zoals de naam suggereert- behoorlijk uit de kluiten gewassen en biedt plaats aan maximaal zeven inzittenden. Da’s niet te verwarren met evenveel volwassenen; het plaatsaanbod op de twee achterste plaatsen is eerder beperkt. Spijtig dat het op- en inklappen van het zitmeubilair op de derde rij met enig knutselwerk gepaard hoort te gaan. De kofferinhoud is riant, maar een vlakke vloer hoort helaas niet tot de mogelijkheden.

De veiligheidsuitrusting is vooral op de basisuitvoeringen, die op een geavaceerd ABS-systeem na de hele elektronicawinkel moeten missen, een heikel puntje. In het vooronder huist een 136pk een 320Nm sterke 2-liter diesel met pompverstuivers uit de VW-stal. Een potent blok dat de ruim 1,7ton zware Grandis verassend vlot aan de voorwielen door het verkeer sleurt (0-100km/u in 10,8 sec / topsnelheid 195km/u), daar niet te veel brandstof voor in de plaats vraagt, maar met trillingen en een bovengemiddelde decibelproductie wel weegt op lange verplaatsingen. Het stevige onderstel, de kort gespreide zesbak en de lage koetswerkhoogte zorgen ervoor dat de Grandis zich ook op kleine kronkelbaantjes in z’n sas voelt. Dat is maar weinig monovolumes gegeven.