Onder de kap zit een 2,5l viercilinder common-rail dieselmotor. Een krachtbron die amper 102pk levert en vanaf 1.600 tot 2.400t/min een maximumkoppel van 260Nm levert. Dat is bepaald weinig om 1,8 ton 4x4 plus belading, in beweging te brengen. Van een spurt naar 100km/u is geen sprake; je slentert er in 18 tellen naartoe en wie een zee van tijd heeft haalt wellicht de door Toyota beloofde 150km/u op de teller. Dat is enerverend traag, om het minste te zeggen. Zowat elke concurrent heeft een krachtbron in de aanbieding die naast meer vermogen ook meteen een pak meer rijplezier verschaft. En zonder dat je dat per definitie aan het prijskaartje ziet. Toyota verliest zelfs nog meer punten, want ondanks dat beperkte vermogen wil de onbeladen achtertrein maar al te graag zelf de koers uitstippelen. Dat uit zich op de meest onvoorspelbare momenten in overstuur en dat wordt door de nochtans vernieuwde tandheugelstuurinrichting ook niet zonneklaar gecommuniceerd. Voeg er nog de rubberachtige, lange schakelverhoudingen aan toe en je begrijpt dat je de Hilux beter op je verlanglijstje zet omwille van praktische overwegingen, dan omwille van rijplezier.
Toyota Hilux 2.5 D-4D Rijgedrag
Hoewel pickups aan populariteit winnen bij vrijetijdsgebruikers, is de structuur ervan afgestemd op hard labeur. Een quasi onverwoestbaar ladderchassis, een onafhankelijke voorophanging met spiraalveren en een starre as met bladveren achteraan zijn de gebruikelijke ingrediënten. In de zwaarste omstandigheden moet een reductiebak uitkomst bieden. Op terrein hadden we de nieuwe Hilux eerder al aan de tand gevoeld. Hoewel de hoeken er een weinig op achteruit gingen, profiteert het model van grotere veeruitslagen. Het model voelt zich op het onverhard meer in z’n sas dan op asfalt. De stevig afgeveerde achtertrein, die zelfs in de versie met dubbele cabine nog 990kg extra vracht kan torsen, is in onbeladen toestand eerder wispelturig. Op goed wegdek houden de bladveren het behoorlijk comfortabel -voorheen was zelfs dat geen zekerheid-, maar putten en bulten worden onverbiddelijk naar de inzittenden doorgespeeld.