De 2.230cc viercilinder kennen we eigenlijk ook al uit de vorige Coupé. Het blok werd een beetje opgewaardeerd maar dat weegt nauwelijks op prestaties. 163pk bij 5.875t/min en 220Nm koppel bij 4.150 krukasrotaties zijn marginaal beter dan voorheen. Maar de 407 Coupé zet met 1.525kg ook iets meer gewicht op de weegschaal. En zo komt het dat je in 9,2 tellen naar 100km/u sprint en een top van 222km/u kan optekenen, tegen 9,5 tellen en 220km/u voor een identieke motorversie in wijlen de 406 Coupé. En dat ondanks de introductie van een nochtans duidelijk afgelijnde zesbak die evenwel niet door korte schakelwegen uitblinkt. De 2.2 is in wezen ook een motor die zich rustig naar hogere toerentallen laat leiden, eerder dan ertoe gejakkerd te worden. De leuke brom is ook artificieel.

Bij de besturing krijgen we een dubbel gevoel. De koets reageert kordaat op input, maar we hadden graag wat meer informatie doorgekregen. Vooral rond de rechtuitstand, en dat noopt tot correcties. De 2.2 ontpopt zich tot een vlotte auto, maar de sportiviteit die het uiterlijk wil etaleren is bij het haar gegrepen. Het model komt daarvoor op elk vlak wat tekort. Zelfs het weggedrag is wat voorspelbaarder (onderstuurd) en minder levendig dan we verwacht hadden.

De ophanging levert uitstekend werk. We verkiezen deze afstelling zelfs boven die van de 407 berline. Vooral bij deze 2.2 –de zwaardere versies hebben een gewijzigde configuratie- eert die de traditie. Geen nerveuze sportiviteit, maar efficiënt comfort. Op het kantje van het droge af. Het is overigens al een prestatie dat de lange snuit niet om de haverklap tegen het asfalt aanbotst. Een teken dat de opstelling met dubbele triangels vooraan en -in wat mindere mate- de multilink achteras de wielslagen met gepaste intensiteit temperen.