De inmiddels overbekende 1.9l viercilinder common-rail dieselmotor van Fiat-origine is ook de krachtcentrale van deze Vectra. Het is de meest gemiddelde versie van de oliestoker; met 120pk boven de nieuwe 100pk sterke instapper en onder de variant met 150pk die in het gamma enkel nog door de drieliter naar de kroon gestoken wordt. De aard van de diesel is gekend. Omdat het maximumvermogen van 3.500 tot 4.000 toeren geleverd wordt en het koppel pas op volle kracht meewerkt vanaf 2.000 omwentelingen –met een bereik van 750 toeren- is dit een diesel die je best niet onder 2.000opm laat zakken, wil je de vaart erin houden. Zelfs de standaard manuele zesbak vangt dat niet helemaal op. Deze Break is dan ook vlot, zonder meer. Een spurttijd van 11,9 seconden vinden we op het kantje. De 1,5 ton zware gezinswagen haalt wel een verdienstelijke top van 195km/u en neemt volgens de constructeur genoegen met 5,9l/100km. Wij zaten daar net een litertje boven, wat nog steeds zeer acceptabel is.

Hoewel visueel zonder meer een schot in de roos, kunnen we de achttienduimers met 225/45-rubber en bijhorende sportophanging (een optie van slechts € 600) niet aanbevelen. De ophanging verteert korte oneffenheden te droog, vaak met een metaalachtig geluid en het weerbarstige en brede rubber noopt de stuurinrichting tot het volgen van alle gesuggereerde dwaalsporen zoals verzakkingen en richels. Allemaal gebreken die het Belgische wegdek in overvloed kent. Het weggedrag is wat meer onderstuurd -en daarom ook wat minder prettig als je de limiet nadert- dan we ons kunnen herinneren. Het is moeilijk uit te maken of dat eveneens aan deze combinatie te wijten is, want Opel rommelde wat met de chassisafstelling. In elk geval wijten we de opgemerkte aanwezigheid van rol- en rijgeluiden wél aan de optie. Op een goed wegdek viel op het comfort dan weer niets aan te merken.