Onze testwagen was uitgerust met zes zitplaatsen verdeeld over drie rijen. De middelste rij bestond dus uit dezelfde comfortabele individuele zetels met elektrische instellingen als waar de voorste inzittenden recht op hebben. De achterste zitplaatsen blijven ondanks verwoede pogingen van de constructeur toch altijd maar tweederangs. Men zit er met de knieën te hoog opgetrokken, door gebrek aan diepte om de onderbenen comfortabel te plaatsen. Toch moeten we toegeven dat we het al slechter geweten hebben dan in deze R-Klasse. De zetels kunnen zoals verwacht stuk voor stuk neergelegd worden, wat een behoorlijk vlakke, doch vrij hoge en vooral niet geheel sluitende laadvloer laat ontstaan. Het laadvolume kan daardoor bijna twee kubieke meter bedragen. Met de zes zitplaatsen paraat, kan er echter amper 244 liter mee en dat is bitter weinig… Een comfortabel slaapbed vormen kan in tegenstelling tot wat de interieurmaat van de R-Klasse laat vermoeden, evenmin.
In het interieur werden we bedacht met enkele praktische opbergmogelijkheden, zoals het grote vak onder de centrale armsteun vooraan. Daar vinden we ook diepe bekerhouders, die dus niet alleen blikjes kunnen vasthouden. De kaartenbakken zijn eveneens diep uitgevallen, maar smal, wat de toegang bemoeilijkt. Geïntegreerd in de middentunnel is er een royaal bemeten brillendoos en zelfs de asbak is nog present. Het dashboard oogt vertrouwd ‘Mercedes’, al is de opstelling en uitwerking van de hoofdklokken (snelheid en toerental) best origineel te noemen. De snelheidsmeter is ontdubbeld met een analoge en een digitale aanduiding. De middenconsole wordt voor de bovenste helft ingenomen door het ‘Comand APS’ of m.a.w. het infotainmentsysteem, dat audio, navigatie, telefonie en zelfs video verenigt. In onze wagen zat DVD-navigatie met een Europese kaart van TeleAtlas. Ondanks een groot aantal knoppen laat dit systeem zich uiterst gemakkelijk bedienen. De navigatie rekent snel en loodst perfect naar de gevraagde bestemming. Eén van de vele pluspunten van het ‘Comand APS’ is dat de bestuurder een schematische voorstelling met pijlen recht voor zich tussen de klokken van het dashboard kan zien verschijnen, terwijl het ruim bemeten beeldscherm bijkomend informeert met kaartinformatie. Het ‘Comand APS’ beschikt over een reserve-ingang voor het aansluiten van een externe muziekspeler en werd in onze testwagen gecompleteerd met een CD-wisselaar (MP3-compatibel), een ‘sound system’ met 10 luidsprekers en subwoofer van Harman Kardon en een Bluetooth-interface voor GSM.
Hoewel BMW het al voordeed met de 7-Reeks, vinden we het korte pookje aan het stuur voor de bediening van de automatische versnellingsbak toch niet zo vanzelfsprekend. Dat is ondermeer het gevolg van het feit dat de bedieningsorganen voor de schakelmechaniek uit elkaar getrokken zijn: zo staat het pookje op de stuurkolom, terwijl de keuzeschakelaar voor het comfortgerichte of sportieve schakelprogramma dan weer op de middentunnel dient gezocht te worden (bij BMW is dat niet het geval). Ook de schakelaars die achter het stuurwiel verscholen zitten en manueel ingrijpen op de schakelmechaniek mogelijk maken, zijn geen toonbeeld van gebruiksgemak. Zowel links als rechts schuilt een grote knop die zowel kan op- als terugschakelen. Positief is dan weer dat het aanraken van één van de toetsen meteen de bak uit automaatstand haalt om zich manueel te laten bevelen. De algemene afwerking van het interieur is op het niveau dat men van een Mercedes verwacht, maar subjectief maakt een E-Klasse break een nog betere indruk.
