We meldden het al eerder in deze test; Suzuki gooit het ladderchassis overboord. Maar ook niet helemaal, want deze Vitara heeft een zelfdragend koetswerk met ‘geïntegreerd ladderchassis’. Een tussenoplossing die rigiditeit aan gewichtsbesparing moet rijmen en als bonus ook nog eens een grotere bodemvrijheid (nu 20cm) oplevert. Dat laatste was toch een heikel puntje bij de vorige Vitara. Een nieuwe ophanging, onafhankelijk met meervoudige geleiding, levert op de weg een zeer geciviliseerd en comfortabel gedrag op en laat zich ook op terrein niet uit het lood slaan. Zowaar geen evidentie. Stabilisatorstangen houden de koets vlak in de bochten, zonder de veerweg op terrein te veel te beknotten. En het weggedrag is mede dankzij de permanente vierwielaandrijving zeer correct; licht onderstuurd en vrij van moeilijk in te schatten karaktertrekjes. Dat was bij de vorige uitgave, waarvan we het weggedrag ook konden appreciëren, toch anders.

Eerder werd de diesel voor de Vitara bij PSA betrokken, maar Suzuki heeft nu voor een krachtbron van Renault gekozen. Die z’n slagvolume blijft net onder 2 liter en is daarom fiscaal voordeliger. Met een door de Japanners opnieuw gecalibreerd motormanagement worden uit de krachtcentrale 129 paarden (bij 3.750t/min) en 300Nm koppel (bij 2.000t/min) gepuurd. De prestaties zijn gemiddeld, maar we zijn met een sprinttijd van 13,2 tellen en een top van 170km/u nooit op onze honger blijven zitten. Irritanter is het feit dat je de motor boven het toerental van het maximumkoppel moet houden, wil je leven in de brouwerij. Een zesbak met kortere verhoudingen zou welkom zijn, en dan liefst één die wat scherper aanvoelt. Op de hele aandrijflijn zit nogal wat speling en dat merk je vooral aan de dansende pook. Bij lage snelheden, tot pakweg 80km/u, laten ook de differentiëlen zich opmerken door hun decibelproductie.

Voor de massa van ondergeschikt belang, zijn de terreinprestaties. Onterecht, te meer omdat de Vitara zich er verassend goed weert. Een gebruiksvriendelijke draaiknop schakelt de reductiebak in en het middendifferentieel is vergrendelbaar. En daarin ligt nu net het verschil met al die SUV-jes. Een modderbad is al een hele opgave voor die wannabe-4x4’s terwijl de Vitara zich er zelfs met wegbanden doorslaat.