Het uiterlijk is discreet, maar oogt ook onmiskenbaar sportiever dan de Golfjes onderaan het gamma. Aan de binnenzijde is dat onderscheid moeilijker te maken. Volkswagen is er bepaald karig met nieuwe elementen omgesprongen. Het zitmeubilair kreeg een specifieke bekleding en de boordplank en deurpanelen kregen glanzend zwarte inleglijsten. Onopvallend en dus ook niet bepaald bloeddrukverhogend. Er werd meer aandacht besteedt aan de rijhouding. En daarover viel al niet te klagen. Zowel de bestuurders- als de passagierszetel hebben recht op hoogteverstelling en een regelbare lendensteun. Ze zijn beiden wat sportiever getekend met grotere zijdelingse steunvlakken om de inzittenden beter te omsluiten.

Bij de dieselversie kijk je op een standaard Golf-instrumentarium. Bij de TSI implementeerde VW een boost-metertje waarop je als bestuurder de werking van de turbo en compressor (helaas niet elk afzonderlijk) kan aflezen. Om de ronde klokken zit een zilverkleurig randje. Voor de schaduwkap zit een specifiek driespakig stuurwiel. Dat is net als de versnellingspook bekleed met (nep-) leder, en ligt goed in de hand. De centrale spaak herbergt in de overgang naar de dikke stuurvelg het enige GT-logo (in blinkend metaal) dat het binnenruim rijk is.

De functionele eigenschappen van de GT zijn identiek aan die van de rest van het gamma. De kofferbak slikt 350l, de achterbank is in ongelijke delen neerklapbaar en de verkregen laadvloer is ook hier niet vlak.