De S-Max verwelkomt met een zeer ruim interieur. Vooral de brede achterportieren die de instap heel vlot maken, vallen positief op, gevolgd door een vorstelijk plaatsaanbod (vooral been- en hoofdruimte) op de middelste zetelrij. Achteraan vinden we drie gelijke zitmeubels, die individueel neerklappen en over een extra klikstand beschikken om de zitting te laten zakken, zodat een volkomen vlakke laadvloer ontstaat. Het is wel nodig om de rug telkens te laten opklappen en vervolgens weer te ontgrendelen voor de volgende stap. De buitenste zetels beschikken over een stevige greep voor de manipulatie; het middelste exemplaar biedt een treklus. Op de buitenste plaatsen vinden we ook ISOFIX-bevestigingspunten. De inzittenden achterin hebben recht op een centraal plafondlampje, aangevuld met een paar leesspots. De in dit genre wagens obligate klaptafels zijn ook van de partij. Ze hebben een behoorlijke stevige verankering op de zetelruggen. De fraaie coupé-daklijn heeft geen nadelige gevolgen voor het interieur; ze daalt pas echt boven de kofferruimte.

In totaal zijn 32 zetelopstellingen mogelijk, lezen we in de Ford-documentatie. We hebben ze niet nageteld, maar kunnen bevestigen dat de S-Max een erg praktisch interieur voorschotelt. Wat de opbergmogelijkheden betreft, zijn er ruime portierbakken voor en achter, tassen op de rugleuningen van de voorste zetels, een brillenbakje onderin het dashboard, een tweede brillenbakje in de dakconsole, een royaal handschoenkastje (echter met een zwak uitgevoerde afsluitklep) en nog een volumineuze berging onder de centrale armsteun voorin. Een eigenaardige keuze vinden we de manueel aan te schakelen verlichting voor de make-up spiegeltjes in de zonnekleppen.

De zetels voorin zijn van het sportieve type en goed gevormd. Ze beschikken over een elektrische hoogteregeling, maar moeten het stellen zonder instelbare lendensteun. De gordels zijn eveneens in de hoogte verstelbaar. Dashboard en middentunnel zijn overdreven opgesmukt met een nep ‘alu-look’. Het plastic oogt en voelt goedkoop, terwijl het bij instralend zonlicht ook nog erg hinderlijk gaat verblinden. De oranje dashboardverlichting oogt wel aangenaam en verzorgd. De handrem in ‘vliegtuigstijl’ is eens wat anders, zonder meer.

Centraal in de middenconsole stak een ‘infotainment’-module van Blaupunkt, waarin radio/CD, telefoon en navigatie samengaan. De radio biedt TIM voor het in een geheugen opslaan van de recente verkeersinformatie. Het navigatiesysteem beperkt zich tot de Benelux en pijlaanduidingen. De begeleiding is correct, maar de (her)berekening verloopt te traag. De 1000 euro die Ford ervoor verlangt, zijn echter verdedigbaar. Het stuur is in de hoogte en diepte regelbaar en ligt goed in de hand.