Maar de PT had ook troeven en die zijn gebleven. Zo heb je over de zithouding, ondanks een beperkte instelbaarheid van het leuk (niet te verwarren met fraai) ogende vierspaaksstuur, niet te klagen. Het meubilair vaart ook wel bij een modernere bekleding. De zetels hebben wat zijdelingse steun, maar zijn vooral op comfort afgesteld. Past perfect bij de roeping van de auto. De inzittenden achteraan hebben over het plaatsaanbod ook niet te klagen, ter hoogte van de knieën is dat merkbaar meer dan gemiddeld in deze klasse. In de bagageruimte achter de vijfde deur kan je minimaal 249l kwijt. De inhoud wordt aan het oog van nieuwsgierige voorbijgangers onttrokken door een plank die op een aantal verschillende hoogtes in de koffer kan worden geplaatst. Ze kan ook deels buiten de koffer op een uitklapbare voet gemonteerd worden om dienst te doen als picknicktafel bijvoorbeeld. Niet dat we daar ooit al iemand van gebruik hebben zien maken, maar het is wel leuk. Spijtig is dan weer dat Chrysler geen verankering heeft voorzien voor de gevarendriehoek, die zich daardoor constant door de koffer verplaatst. De achterbank is niet alleen in ongelijke delen (65/35-verhouding) neerklapbaar, ze kan ook verwijderd worden. Dan stouw je in de PT tot 1.821l.