BMW heeft de X3 wat verfijnd. Met een aangepaste binnenvormgeving, wat summiere koetswerkupdates (waaronder -eindelijk- standaard gelakte bumperschilden) en herwerkte motoren wil het merk uit Bayern de z'n kleine ‘premium SUV' wapenen voor de twee helft van z'n leven. Toch voert de concurrentie voornamelijk gevechten in de achterhoede. Het duurt nog even eer bijvoorbeeld Volvo met de XC60 (2009) .z'n deel van de koek komt opeisen. Hoewel het comfort aan boord vrij van kritiek is, zijn niet alle pijnpunten van de eerste uitvoering weggewerkt. De ophanging is nog steeds een stuk stugger dan ons lief is.

Op het weggedrag valt, afgezien van een gebrek aan speelruimte (onomkeerbaar progressief onderstuur), geen letter krom te schrijven. Zelfs aan het indrukwekkende vermogensarsenaal van de opgeklopte drieliter biturbodiesel (286pk en zo maar eventjes 580Nm trekkracht) heeft de aandrijflijn de handen niet vol. De xDrive maakt de X3 dan ook een asfaltridder, maar verwacht aub geen (nog niet de minste) terreinaspiraties. De besturing is snedig voor z'n verpletterende prestaties (sprinttijd van 6,6 tellen!) vraagt de zespitter zeer bescheiden compensaties. De X3 is met voorsprong de sportiefste, prettigste SUV die al door onze handen ging. En toch kunnen we niet anders dan denken een pret die motor moet zijn in een conventionele achterwielaangedreven BMW. Freude am fahren, weet je wel...