Eerst het goede nieuws; de dieseleenheid heeft een onvervalste mussendorst. Eender hoe hard je het gaspedaal geselt, het verbruik wil niet hoger dan 10 liter en tijdens onze test verstookte het blok zelfs maar 5,5l kostbaar vocht per 100km. En toch ontkennen we het bestaansrecht van het blok. Het vermogens- en koppelverloop is brutaal, de driecilinder trilt dat het een lieve lust en de geluidsproductie kan absoluut niet door de beugel. Het is een onbeschofte boer, die er bovendien slechts met moeite in slaagt de Fabia vlot door het verkeer te loodsen. De sprinttijd bedraagt 12,3 tellen.
En in tegenstelling tot pakweg de Skoda Roomster, die aan z'n breder achterspoor een inspirerend weggedrag dankt, kan de Fabia niet prat gaan op een overschot aan rijplezier. Skoda maakte van middelmaat de norm. Zo is de ophanging halfhard (of halfzacht zo u wil) gedempt en is het weggedrag zeer progressief onderstuurd met een onbeweeglijke achtertrein. Het is allemaal zeer voorspelbaar, maar onnoemelijk saai en het gebrek aan enig karakter gaat na verloop van tijd zelfs enerveren. Een vlotte rijstijl gaat net, maar wie wat sportief begint te sturen zal zich onvermijdelijk frustreren omdat de neus keer na keer de buitenkant van de bocht opzoekt. De viercilinders die we tijdens de eerste presentatie reden, scoren vooral op motoreigenschappen beter, maar daaraan hangt een prijskaartje waarvoor u bij de concurrentie nog makkelijker prettig rollend materieel vindt. Het remsysteem voldoet dan weer, ook al blinkt het met z'n trommelremmen voor de achteras niet uit in gevoel en vooruitstrevendheid.
