Nooit eerder kreeg de Wrangler een dieselmotor tussen de voorwielen. In dit geval gaat het om de 2,8l grote viercilinder die we uit onder meer de Cherokee kennen. Een eenheid die met 177pk en 410Nm over voldoende kracht beschikt om de 2 ton zware vierdeurs naar 100km/u te stuwen in 12 tellen en hem in staat stelt 170km/u te halen. Ruim voldoende voor een terreinwagen wier ambities zich naast de geplaveide wegen bevinden. De geluidsproductie blijft wel een nadeel voor het blok. Het tussenschot van de Wrangler is wél goed geïsoleerd, maar de stoffen dakconstructie maakt het decibels niet bepaald moeilijk. Het weggedrag is allesbehalve onvoorspelbaar, maar wie een moderne auto gewend is, moet zeker acclimatiseren. Wij reden met de versie met automaat. De benzine heeft recht op vier verhoudingen, maar deze diesel krijgt gelukkig een soepel functionerende vijftrapsautomaat. Jeep geeft daarvoor een verbruiksgemiddelde van net geen 10l op. In de gemengde cyclus en met inbegrip van een beetje terreinwerk, lustte ons testexemplaar finaal 12,8l/100km. Dat is rekening houdend met de geleverde prestaties eerder gemiddeld.

Met zowel voor- als achteraan starre assen en riante veeruitslag is dit een gedroomd terreinmonster. De hoeken (en vooral de overrijhoek van de vierdeurs) gaan er een tikkeltje op achteruit ten opzichte van de vorige versie, maar het blijft allemaal zeer indrukwekkend. De reductiebak van onze testwagen schoot wat te vaak in neutraal om goed te zijn, maar met een permanent ingeschakelde vierwielaandrijving is het model nog steeds tot grootse dingen in staat. Zelfs met de standaardbanden, die de terreineigenschappen wezenlijk hypothekeren. Het stuurgevoel scheert niet meteen hoge toppen, al is de invloed van een verbeterd stuurhuis en speciale koppelstangen duidelijk voelbaar. De tweedeurs is overigens te keren op 10,6m, maar deze vierdeurs heeft 2m extra nodig en dat wil hem in de stad wel parten spelen.