LandRover vervangt de oude vijfcilinder dieselmotor door een 2,4l grote viercilinder die tot op heden vooral dienst deed in de Ford Transit. Die krachtbron levert 122pk. Omdat de Defender ondanks z'n aluminium koetswerk minimaal 1,7 ton weegt, lijkt dat nipt, maar z'n koppel van 360Nm maakt veel goed. Meteen wordt de vijfbak van het vorige model door een zesbak vervangen. Daardoor gaan de acceleratietijden er wat op vooruit, kan je voortaan een topsnelheid van 130km/u (begrensd) bereiken en -vooral- wordt de trekkracht op het terrein geoptimaliseerd. De kruipsnelheid is nu nog lager en je kan je ook probleemloos met 3,5 ton aan de trekhaak in het terrein wagen. Dat doet geen enkele andere 4x4 hem na.

Dankzij z'n reductiebak, automatische vrijloopnaven, vergrendelbaar tussendifferentieel en grote bodemvrijheid van 22cm is het icoon op terrein haast onstuitbaar. Zelfs met de mager presterende standaardbanden, die er vooral op een behoorlijk weggedrag op asfalt gericht zijn. Dat de versnellingsbak, de besturing en het koppelingspedaal verre van nauwkeurig zijn heeft allemaal te maken met de grote toleranties van het model. De Defender beschikt al een tijd over spiraalveren die een grote bijdrage vormen tot het comfort op de weg, maar de afwezigheid van antirolstangen maakt de ophanging met starre assen voor- en achteraan bepaald ongeschikt voor dynamisch baangebruik. Op terrein zal de Defender daardoor zelden een wieltje lichten wat een groot voordeel is.