De EQE volgt aan de binnenzijde de dashboardconfiguratie die z’n intrede deed bij de jongste generatie van de (conventionele) S-Klasse. Een digitaal instrumentarium voor je neus en een groot verticaal georiënteerd aanraakscherm in de middenconsole. Dat heeft het voordeel dat het een opgeruimde indruk geeft. Toch blijf ik met het gevoel zitten dat er technologie opgedrongen wordt. Zo zijn de aanraakgevoelige knoppen op het stuur nog altijd een ergonomische nachtmerrie die veel gewenning vergt en zitten er nog altijd meer functies achter submenu’s in het grote scherm verstopt dan mij lief is. En dat is nog voor je in de optielijst gaat duiken en daar zaken gaat aanstippen als een virtual reality navigatiesysteem dat peiltjes en instructies op een gigantisch head-up-display projecteert. De gadgetwaarde is groot, maar het feitelijke voordeel lijkt me beperkt te zijn. Het optionele hyperscreen (een groot glazen dashboard met daarachter 3 schermen zoals in de EQS) kwalificeer ik op dezelfde manier.
Stil en comfortabel
Al het bovenstaande heeft maar weinig met elektrisch autorijden te maken, maar de stilte aan boord is dat wel. Mercedes schakelt active noise cancelling in (dat genereert via de luidsprekers een tegengestelde geluidsgolf aan achtergrondgeluiden om die actief te onderdrukken). Kwestie van geen honderden kilo’s geluidsisolatie te moeten installeren. En het effect - een serene en bijna geruisloze rijervaring - is ernaar. Gekoppeld aan het comfort van de ophanging (met standaard luchtdemping rondom) en de uitstekend steunende voorzetels en je beweegt je als het ware voort op je eigen wolk. Uitstekend gedaan.
Achteraan profiteer je daar ook van, maar betrap ik toch wat valse noten in het liedje. Zoals zo vaak het geval is bij EV’s wordt wie op de achterbank gaat zitten immers (vrij letterlijk) gekneld tussen de noodzaak om de stroomlijn te optimaliseren en de accu onder de vloer op te bergen. De oplossing is een achterbank met een sterk hellend zitvlak monteren. Zo hou je toch een degelijke hoofdruimte over. Dat betekent echter dat je met je knieën flink omhoog zit en die stuikhouding wordt al snel onaangenaam. Eigenlijk is dat niet acceptabel in een dergelijke auto. En de kritiek eindigt daar niet. Bij elektrische auto’s wordt er wel eens bespaard op de materiaalkeuze. Twee vliegen in één klap: het maakt een al zware auto (hier ook meer dan 2,3 ton) niet te veel zwaarder en het houdt de kostprijs onder controle. Het nadeel is wel dat je een auto krijgt waarvan de materialen aan de binnenkant niet noodzakelijk overeen komen met wat we in dezelfde prijsklasse gewend waren. De EQE camoufleert die tekortkomingen meer dan behoorlijk, maar ze zijn er wel.
