De Tipo is een ruime auto. Achteraan valt me dat nog meer op dan voorin. Ik twijfel er geen seconde aan dat hij een rol als gezinswagen met gemak kan vervullen. In de koffer, die ook mooi egaal is vormgegeven, past ook een riante 440 liter.

Ruimte en functionaliteit primeren

Kijk je om je heen dan valt meteen op dat zwart voor de kunststoffen de dominante tint is. Tegenwoordig kiezen meer automerken voor grijs. Dat is toch wat minder somber. De materialen zijn niet geweldig, maar je kan ook niet zeggen dat je vaker in aanraking komt met hard plastic dan bij een andere auto in dit segment. Wat je wel kan zeggen is dat de structuur van de plastics wat oubolliger aandoet dan bij vele anderen. Een kwestie van smaak.

De rijhouding is degelijk en op de ergonomie valt nauwelijks kritiek te uiten. Van de bedieningselementen tenminste. Het menu van het centrale scherm is niet altijd het meest intuïtieve. Voor je neus zit een tellerplaat die slechts gedeeltelijk uit scherm bestaat. Daar til ik helemaal niet aan. Eigenlijk dragen die schermen toch maar weinig bij. De informatie die erop af te lezen is, blijft immers dezelfde. De afleesbaarheid moet vooral goed zijn. Het schermpje hier is niet van de hoogste kwaliteit, maar het zit onder een conventionele schaduwkap waardoor je het altijd goed kan zien.