Had de vorige A3 nog een zestienhonderd diesel om 116pk op te wekken, dan is dat inmiddels weer opgetrokken naar een tweeliter. Of hoe die downsizing plots niet meer zo interessant blijkt bij een testcyclus waarin wat meer gas gegeven moet worden. De centrale wekt hier ook nog 300Nm op en laat zich via een handbediende zesbak schakelen. Het mag dan wel de instapdiesel zijn, maar je hebt over de prestaties niet te klagen: een sprint naar 100km/u in 10,1 seconde en een top van 206km/u. Je moet al bewust op zoek zijn naar sportiviteit om dat niet voldoende te vinden. Z’n verbruik is ook een opsteker. 5,3l/100km tijdens de testweek. Een heuse mussendorst, die echter nog steeds flink contrasteert met het opgegeven verbruiksgemiddelde dat amper 3,5l/100km bedraagt (NEDC2). Z’n CO2-afgifte volgens de NEDC2-cyclus bedraagt 94g/km, maar volgens de nieuwe WLTP-cyclus is dat al meteen 114g/km.

Instapversie Audi A3

Hoewel het testexemplaar getooid is met een S-Line-uiterlijk (en een 2cm verlaagde ophanging), trekt hij in de eerste plaats de kaart van het comfort. Omheen de 17”-velgen van het testmodel zit nog flink wat rubber en dat vergeeft heel wat oneffenheden in het wegdek. De A3 zou op grond van z’n prijs recht mogen hebben op een geheel onafhankelijke ophanging, maar achteraan krijg je die pas bij versies vanaf 150pk, alsof je met een tragere auto geen voordeel zou ondervinden van achterwielen die zonder parasitaire reacties oneffenheden kunnen verwerken.

Comfortabel, maar niet zo verfijnd

Hij is uitgesproken comfortabel wanneer de ondergrond meewerkt, terwijl hij op een slecht wegdek finesse mist. Dat laatste is kritiek die ook op de stuurinrichting kan gegeven worden. Die leunt bij een sportiever weggedrag nadrukkelijk op elektronische hulpmiddelen. De jongste Audi A3 kan je daarom perfect catalogeren als een auto die perfect rijdt, maar weinig sensatie biedt.