Land Rover heeft het niet zo graag: een rechtreekse vergelijking tussen de klassieke en de nieuwe Defender. “Dit is een product voor de 21ste eeuw”, heet het dan. Maar kijk, het injecteerde wel enkele stijlelementen die verwijzen naar het origineel in het design en kleeft er dezelfde naam op. Dan vrààg je gewoon om een oordeel dat ook kalibreert ten aanzien van de stamvader.

Hoe indrukwekkend is de nieuwe Land Rover Defender?

Bekijk je de Defender als een terreinwaardige SUV, dan heeft hij niks dan troeven. De lijst elektronische hulpmiddelen is schier eindeloos, hij worstelt zich door nagenoeg alles. Hij is ruim, handig, stil, comfortabel, krachtig en heeft ook op de weg een voorbeeldig weggedrag. Allemaal objectieve kwaliteiten waaraan ook het onvermijdelijke prijskaartje hangt.

Toch kan je niet anders dan stellen dat Land Rover, net als bij de gewraakte concept car uit 2011, besloten heeft dat de klant voor wie het rudimentaire aspect, de controle, de eenvoud van mechaniek (ja, desnoods binnen hedendaagse beperkingen), het overzicht en de aanpasbaarheid lang niet meer zo prioritair is als vroeger. De Defender is in de eerste plaats een marketingsaus die bovenop een grote, kundige, comfortabele en erg gedigitaliseerde SUV werd gegoten. En zeg eens… hàd Land Rover dat al niet in het aanbod?